To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
kontaktu i umiejętności interpersonalnych. Uczelnia, z której pochodzi notatka to Uniwersytet Jagielloński w Krakowie. Zajęcia prowadzi dr Anna Tyszko. Notatka składa się z 2 stron.
Brammer - Pomaganie Osobowość pomagającego (cechy, postawy, wartości)
+ umiejętności (rozumienia, stwarzania
komfortu, działania)
+ warunki ułatwiające rozwój
(zaufanie, szacunek, wolność)
specyficzne wyniki (dla osoby, dla społeczeństwa)
W tekście nacisk na rozwój wspomaganego w takim kierunku, w jakim on chce się rozwijać (i jeśli w ogóle chce). Pomaganie na siłę jest destruktywne (pomagacze o niskim poczuciu wartości szukają „ofiar” do pomocy).
Dylemat - pomoc dla jednostki (społeczeństwo nie jest wrogiem) czy społeczeństwa (jednostka może się obrazić)
Domniemana wyższość (pomagającego) budzi wrogie uczucia we wspomaganym.
Czasem jednak ktoś twierdzi, że nie chce pomocy, ale niewerbalnie jej poszukuje. Wtedy trzeba dać mu szanse i śledzić jego reakcje. (Samobójstwo jako rozpaczliwe wołanie o pomoc).
Założenia dot. pomocy :
Celem każdej pomocy jest samopomoc [skłonienie wspomaganego żeby SAM sobie pomagał] i ewentualna samowystarczalność Założenie, że we wspomaganych istnieją możliwości i chęci rozwoju (jeśli tylko zapewni mu się odpowiednią swobodę i zachętę )
Pomagający musi podjąć pewną odpowiedzialność, przez stworzenie warunków zaufania, na które wspomagani mogą odpowiadać zaufaniem i pomagać samym sobie.
Pomagający musi zrozumieć szczególne okoliczności życiowe wspomaganego i być tam gdzie on jest (czasem fizycznie).
Ważną rzeczą jest umowa , czy „ kontrakt ” między pomagającym, a wspomaganym. Wczesne uzgodnienie rodzaju i warunków pomocy . Uzgodnienie, że wspomagany będzie próbował zmieniać się z własnej inicjatywy , z minimalnym uczestnictwem pomagającego. Dalej jest o wychodzeniu naprzeciw potrzebom wspomaganego. Przedstawiono tu koncepcję Maslowa . Np. nie ma sensu pomoc w kwestii potrzeby osiągnięć i szacunku jeśli facet jest głodny.
Paradoks samoaktualizacji polega na tym, że osiąga się ją głównie przez pomaganie innym.
Zadanie pomagającego „Dopomóc w pomaganiu sobie” (przez stworzenie odp. warunków)
Pomoc profesjonalna a nieprofesjonalna Profesjonalna - wiedza i umiejętności
Nieprofesjonalna - tylko umiejętności Profesjonalni - wolą nieraz werbalne środki pomocy
Profesjonalista spędza zwykle z wspomaganym mniej czasu niż inne znaczące osoby w jego życiu.
Nieprofesjonalni - naturalne umiejętności, intelektualna zdolność rozumienia ich i rozwijania, wgląd w destrukcyjne możliwości naturalnych procesów pomagania (jeśli są one wbrew wspomaganemu).
(…)
… :
podstawowa umiejętność empatii
znajomość stanu badań i teorii
wykonywanie swoich umiejętności ???
odpowiedzialność prawna i etyczna wobec wspomaganych i agencji
specjalistyczna wiedza oparta na szkoleniu bądź doświadczeniu
ocena kompetencji ze strony współpracowników i profesjonalistów
Pomoc strukturowana i niestrukturowana
Pomaganie ustrukturowane :
Pomagacze zawodowi (pracownicy społeczni, psycholodzy, nauczyciele, lekarze, psychiatrzy...)
Pomagacze paraprofesjonaliści (ankieterzy, recepcjoniżci...)
Ochotnicy (po krótkim szkoleniu)
Pomaganie niestrukturowane :
Przyjaźń Rodzina
Społeczeństwo i ogólne ludzkie zainteresowanie
[... później jest o pomaganiu społecznym i koleżeńskim i mnóstwo przykładów ...]
Grupy samopomocy, wg. Hurvitz'a zawdzięczają swoją wyższą skuteczność od psychoterapii (!) równieśniczej…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)