To tylko jedna z 5 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Blachy fałdowe
Blachami fałdowymi (rys. 3.1) nazywa się dźwigary powierzchniowe, wykonane z blach metalowych przez ich ukształtowanie w taki sposób, aby zwielokrotnić moment bezwładności przekroju (sztywność) w stosunku do blachy płaskiej. Jednocześnie powierzchnia użyteczna (w technicznym rozumieniu) takiego kształtownika pozostaje płaska. Te profilowane na giętarkach rolkowych wyroby są wykonane z cienkich blach stalowych lub aluminiowych, grubości najczęściej od 0,4 do 1,25 mm. Blachy są bardzo starannie zabezpieczone antykorozyjnie przez obustronne ocynkowanie, a następnie najczęściej powlekane lakierami poliestrowymi modyfikowanymi (lub niemodyfikowanymi) silikonem bądź epoksydowymi.
Kształty produkowanych metalowych płyt profilowanych jednokierunkowo są różnorodne, dostosowane do indywidualnych potrzeb projektowych. Chronologiczny rozwój takich konstrukcji pozwala wyróżnić trzy generacje (typy) tych wyrobów (rys. 3.1).
Do dźwigarów profilowanych jednokierunkowo pierwszej generacji (rys. 3. la) zaliczono blachy fałdowe (również faliste) bez usztywnień poprzecznych i podłużnych ścianek. Charakteryzują się one płaskimi środnikami i półkami (bez usztywniających przetłoczeń). Takie blachy fałdowe mają małą wysokość konstrukcyjną (do około 70 mm). Najczęściej stosuje się je jako osłonowe płyty ścienne lub dachowe, przy rozstawie podpór do 3,5 m.
Do drugiej generacji dźwigarów fałdowych zaliczono blachy fałdowe (rys. 3.Ib), których ścianki są usztywnione podłużnie. Dzięki dodatkowym prze-tłoczeniom tworzą się quasi-żebra średników i półek, co znacznie zwiększa nośność (stateczność miejscową) ścianek. Taka zmiana kształtu płaskich ścianek blach fałdowych sprawia, iż ich środniki mogą być wyższe (do 150 mm) niż w przypadku kształtowników pierwszej generacji, zyskując przy tym na nośności. Dodatkowo zastosowanie stali o podwyższonej wytrzymałości sprawia, iż blachy fałdowe drugiej generacji mogą być stosowane do rozpiętości nawet około 10,0 m. Są one używane najczęściej jako osłonowe ustroje nośne dachów.
Blachy fałdowe trzeciej generacji mają usztywnienia podłużne i poprzeczne zarówno średników, jak i półek (rys. 3.1c). Dodatkowe przetłoczenia usztywniające zwiększają stateczność lokalną cienkich ścianek, a więc i nośność tych cienkościennych wyrobów. Takie panele dachowe umożliwiają uzyskanie dużych rozpiętości między ich podporami (do 15,0 m).
Blachy fałdowe drugiej i trzeciej generacji mogą być stosowane w dachach bezpłatwiowych, o rozpiętościach przęseł od 6,0 do 12,0 m, gdzie opierają się bezpośrednio na pasach górnych wiązarów lub rygli pełnościennych. Znajdują one również zastosowanie w konstrukcjach stropów zespolonych sta-lowo-betonowych.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)