BIOREMEDIACJA ZWIĄZKÓW ORGANICZNYCH Z GLEB Technologia bioremediacji związkow organicznych z gleb obejmuje: - bioremediację podstawową – monitoring naturalnego procesu biodegradacji - biostymulację – prowadzenie modyfikacji środowiskowej np. dostarczenie pożywek dla mikroorganizmow lub napowietrzanie terenu poddawanego bioremediacji - bioaugmentację – wprowadzanie dodatkowych mikroorganizmow. Degradacja węglowodorow (pochodzących z ropy naftowej) przebiega zazwyczaj z udziałem tlenu poprzez wbudowanie w strukturę związku chemicznego. Produkty pośrednie wstępnych reakcji utleniania są włączane do dalszych przemian metabolicznych komorek, co prowadzi do powstawania produktow końcowych- CO2 i wody. Uwolniona przy tym energia może być wykorzystana przez bakterie do prowadzenia podstawowych procesow życiowych – wzrostu, syntezy, podziału komorkowego. W przekształceniach substancji ropopochodnych biorą udział mieszane gatunki bakterii właściwych i promieniowcow. Do nich należą: Pseudomonas, Arthrobacter, Alcaligenes, Corynebacterium, Flovobacterium, Achromobacter, Acinetobacter, Microccus, Nocardia, Mycobacterium. Konwencjonalne technologie oczyszczania gruntu wymagają transportu gruntu skażonego do właściwego zakładu utylizacji. W trakcie wydobywania i transportu skażonego gruntu na powierzchnię do atmosfery uwalnia się około 60-90% zanieczyszczeń. Bioremediacja może być stosowana na miejscu skażenia in situ i nie wymaga wykorzystania skomplikowanych urządzeń. Nie jest to jednak metoda uniwersalna, nie może być stosowana dla każdego rodzaju zanieczyszczeń, w każdym miejscu i w każdym czasie. Posiada więc pewne ograniczenia. Ekonomiczne wskaźniki bioremediacji w porownaniu z metodami chemicznymi czy fizycznymi (metody konwencjonalne) są głownym powodem szerokiego stosowania tej metody
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)