To tylko jedna z 8 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Bilans opłacalności zużycia gazu do podgrzewania c.w.u.
1. Dobowe zapotrzebowanie na c.w.u.
Średnie dobowe zapotrzebowanie na c.w.u. określa wzór:
d
qśr = Uqu ρ
[kg/dobę]
gdzie:
U – liczba osób korzystających z instalacji
qu – średnie dobowe jednostkowe zapotrzebowanie dla osoby
ρ – dla temperatury 55oC wynosi 988 kg/m3
2. Roczne zapotrzebowanie na c.w.u.
Po wyznaczeniu średniego dobowego zapotrzebowania określić
można zużycie roczne c.w.u.:
d
d
q r = nd nt qśr = nqśr
[kg/a]
gdzie:
nd – liczba dni w tygodniu, w czasie których korzysta się z
punktów czerpalnych
nt – liczba tygodni w roku, j.w.
3. Roczne zapotrzebowanie energii na podgrzewanie c.w.u.
Celem
porównania
różnych
sposobów
pokrycia
zapotrzebowania na ciepło do podgrzewania c.w.u. ustalono
uniwersalny przelicznik, którym jest ilość zużytej energii
wyrażonej w jednostkach energii elektrycznej. Jest to rodzaj
ekwiwalentu energetycznego przy każdym rodzaju energii
pierwotnej.
Przy takim przeliczeniu zapotrzebowanie energii na pokrycie
rocznego zużycia c.w.u. wyniesie:
Qcr. w.u. = 2,778 ⋅ 10 −4 q r cw (tc − t z )
[kWh/a]
gdzie: tc oraz tz – temperatury obliczeniowe
4. Roczne zużycie gazu na pokrycie obciążenia c.o. oraz
podgrzewanie c.w.u.
Roczne zapotrzebowanie na gaz ΔWc.o. [m3/a], przy pokryciu
r
wyłącznie obciążenia c.o. Qc.o. [kWh/a], wynosi:
r
ΔW
r
c .o .
=
3,6Qcr.o.
Qnη
W przypadku pokrycia obciążenia cieplnego c.w.u. za pomocą
podgrzewaczy gazowych (lub kotła dwufunkcyjnego), występuje
dodatkowe zapotrzebowanie na gaz:
ΔW
r
c . w. u .
=
3,6Qcr. w.u.
Qnη
Całkowite zapotrzebowanie gazu na pokrycie obciążenia c.o. i
c.w.u. wynosi więc:
ΔWcr.o.+ c. w.u. = ΔWcr.o. + ΔWcr. w.u.
W powyższych wzorach:
Qn – wartość opałowa gazu; dla gazu ziemnego GZ35 wynosi
24 MJ/m3, dla gazu GZ50 wynosi 31 MJ/m3.
η – sprawność zużycia paliwa w urządzeniu do podgrzewania
c.w.u.; przy braku danych od producenta wg tabeli:
5. Opłaty dodatkowe za gaz
r
Dodatkowe zapotrzebowanie na gaz ΔWc. w.u. może spowodować
zmianę taryfy opłat za gaz danego odbiorcy (z niższej na
wyższą). Z powodu wyższego sumarycznego poboru gazu
może się okazać, że jego zużycie na cele c.o. będzie również
podlegało opłacie wg wyższej taryfy.
Dodatkowe opłaty za gaz na cele podgrzewania c.w.u. ΔK g
określa się więc jako różnicę całkowitych opłat za gaz
występujących w obu wariantach:
ΔK g = ΔK 2 − ΔK1
[zł/a ]
gdzie:
ΔK1 = ΔWcr.o. c g + ca nm + c ps nm + ΔWcr.o. c pz
ΔK 2 = ΔWcr.o.+ c. w.u. c g + ca nm + c ps nm + ΔWcr.o.+ c. w.u. c pz
cg – cena paliwa gazowego [zł/m3],
ca – stawka opłat abonamentowych [zł/miesiąc],
nm – liczba miesięcy użytkowania instalacji gazowej,
cps – stawka opłat za usługę przesyłową stałą [zł/miesiąc],
cpz – stawka opłat za usługę przesyłową zmienną [zł/miesiąc].
Liczbę miesięcy użytkowania instalacji gazowej przyjmować
należy 12 przy zużyciu gazu na c.w.u. lub 9 (wyłącznie c.o.).
Moc umowna b instalacji gazowej jest mocą maksymalną
godzinową.
Godzinowe zużycie gazu na potrzeby c.w.u.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)