BARIERY KOMUNIKACYJNE
Często się zdarza tak, że w pewnym momencie sprawna dotychczas rozmowa, zaczyna stawać się nieuporządkowana. Między nadawcą i odbiorcą pojawia się nagle jakaś bariera utrudniająca, a nawet uniemożliwiająca dalszy proces wzajemnego komunikowania się. Przeszkody takie nazywamy barierami komunikacyjnymi . Generalnie bariery takie możemy podzielić na zewnętrzne i wewnętrzne
Do barier zewnętrznych zaliczamy takie przeszkody, które pojawiają się w naszym najbliższym otoczeniu. Należą do nich na przykład: głośna muzyka, głośne rozmowy obok nas czy gwar uliczny. Takie bariery są dosyć łatwe do usunięcia poprze zmianę miejsca rozmowy lub wyłączenie muzyki.
Inna grupę barier komunikacyjnych stanowią bariery wewnętrzne . Te z kolei wynikają z z różnicy poglądów osób rozmawiających, napięcia emocjonalnego między nimi, braku zaufania czy też czy też nieprawidłowej interpretacji przekazywanych wzajemnie komunikatów zarówno w sferze werbalnej, jak i niewerbalnej. Bariery takie pojawiają się po obu stronach procesu komunikacji, a więc po stronie nadawcy i odbiorcy. Pojawienie się barier uniemożliwia więc prawidłowe porozumiewanie się między ludźmi, i aby skierować rozmowę na prawidłowe tory, należy bariery te zlikwidować. Najpierw jednak trzeba je zidentyfikować i określić, jakie czynniki przeszkadzają nam w rozmowie i skąd się biorą. Wewnętrzne bariery komunikacyjne możemy podzielić na cztery podstawowe grupy, czyli: 1 osądzanie, 2 decydowanie za innych, 3uciekanie od cudzych problemów, 4 blokady językowe. 1 Osądzanie przejawia się w narzucaniu rozmówcy własnych opinii i poglądów oraz rozwiązywaniu jego problemów, ocenianiu go na podstawie wyglądu lub tonu głosu, a nie na bazie tego, co mówi. Osądzanie może ujawniać się w formie: krytykowania, obrażania, orzekania lub chwalenia. Krytykujemy kogoś poprzez zwroty typu: „Czy naprawdę nie wiesz, jak to zrobić?”. Obrażamy natomiast mówiąc: „Jesteś okropny bałaganiarz i dlatego tak wolno pracujesz!”. Osądzamy rozmówce orzekając, że np. nie ma nic do powiedzenia na dany temat i żeby się w ogóle nie odzywał. Barierę komunikacyjną stanowić może także pochwała pod adresem drugiej osoby sugerująca, że niby wszystko jest w porządku, ale rozmówca nie zrobił jednak wszystkiego, co powinien i nie osiągnął dobrego rezultatu. 2 Kolejna bariera wewnętrzna, określana jako decydowanie za innych przejawia się w pozbawianiu rozmówcy możliwości samodzielnego podejmowania decyzji i niebrania pod uwagę jego uczuć. W tej grupie barier można wymienić takie formy jak: rozkazywanie, grożenie, zbytnie moralizowanie, jak również niewłaściwe zadawanie pytań. Rozkazywanie sprowadza się do narzucania swojej woli drugiej osobie w formie wydawania nakazów typu: „Musisz koniecznie codziennie rano ćwiczyć!”. Jeszcze bardziej utrudnia komunikację grożenie drugiej osobie typu: „Jeżeli nie zrobisz tego, to...”
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)