To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Badanie wytrzymałości na ścinanie w aparacie bezpośredniego ścinania
Najprostszym przyrządem do badania wytrzymałości na ścinanie gruntu jest obecnie aparat Kreya-Casagrande 'a (1936 r.) nazywany aparatem bezpośredniego ścinania lub skrzynkowym.
Aparat bezpośredniego ścinania (rys. 6.19) składa się z metalowej skrzynki prostopad-łościennej, podzielonej poziomo na dwie części: dolna jest nieruchoma, a górna może być przesuwana poziomo względem dolnej. Próbka gruntu o wymiarach 6 x 6 x 2 cm lub 10 x 10 x 3 cm umieszczona w skrzynce, ujęta między dwoma filtrami o ząbkowanej powierzchni, obciążana jest siłą pionową Q. a następnie ścinana w wyniku przesuwania górnej części skrzynki, do której przykładana jest pozioma siła T. Graniczna wartość siły poziomej, przy której nastąpiło ścięcie, podzielona przez pole przekroju ścięcia próbki F, jest wytrzymałością gruntu na ścinanie xf = TIF, przy zadanym nacisku pionowym O" = QIF. Ścinając kilka próbek gruntu przy różnych naciskach pionowych (wg PN-88/B--04481 minimum 5 próbek) i nanosząc wyniki na wykres Tf = /(er), otrzymuje się prostą, która (w przypadku gruntów spoistych) odetnie na osi rzędnych wartość spójności c, a nachylenie tej prostej do poziomu jest równe kątowi tarcia wewnętrznego
(…)
… do poziomu jest równe kątowi tarcia wewnętrznego <p (rys. 6.20). Natomiast w przypadku gruntów niespoistych, dla których c = 0, prosta przechodzi przez początek układu (rys. 6.17). Według PN-88/B-04481, uzyskany z badań w aparacie bezpośredniego ścinania kąt tarcia wewnętrznego, oznacza się symbolem 0ę, a spójność c,.
Należy zaznaczyć, że aparat skrzynkowy ma wiele wad, takich jak:
niemożność pomiaru…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)