i zawiera bibliografię. W notatce są omówione takie pojęcia jak: autyzm, autyzm wczesnodziecięcy, autyzm dziecięcy, autyzm atypowy, zespół Aspergera. Ponadto zostały również opisane przyczyny autyzmu. Podjęto również temat diagnozowanie autyzmu, w kontekście którego przedstawiono kryteria diagnostyczne, a także kryteria diagnostyczne według DSM/IV. W notatce zaznaczono również jak ważne jest znaczenie wczesnej diagnozy. Dodatkowo przedstawiono kwestionariusz chat. Poruszono również kwestię terapii dzieci z autyzmem, oraz związaną z tym dogoterapią. Ponadto prezentuje historię wybranych przypadków dzieci z autyzmem, ich objawy i terapie.
Autyzm wczesnodziecięcy, uwarunkowania, objawy, trudności diagnozowania, zasygnalizowanie metod terapii.
AUTYZM - występuje w rodzinach każdego typu, bogatych i biednych, miejskich i wiejskich, wykształconych i nie. Autyzm pojawia się u dzieci w każdej grupie etnicznej i kulturowej na całym świecie. Jednakże w bogatszych krajach łatwiej jest postawić diagnozę i udzielić wcześniejszej pomocy niż w krajach słabiej rozwiniętych.
Ludzie autystyczni, tak jak i inne osoby niepełnosprawne potrzebują specjalistycznej pomocy (obsługi specjalistów), niedostępnych w krajach biedniejszych.
Czym jest autyzm
Autyzm wczesnodziecięcy, autyzm dziecięcy, opisany 1943 przez L. Kannera, jako zaburzenie uznane za rodzaj psychozy dziecięcej - zespół chorobowy (zwany zespołem Kannera), zwykle o przewlekłym przebiegu, ujawniający się niekiedy przed 30. miesiącem życia, czasami po okresie normalnego rozwoju. Częsciej spotykany u chłopców. Charakteryzuje się ograniczeniem kontaktów z najbliższym otoczeniem, rodziny, rówieśnikami, zamknięciem się w sobie, lękiem a nawet paniką przed wprowadzeniem zmian w otoczeniu (miejsce, osoby) czy sposobie wykonywania codziennych czynności. Dziecko zachowuje się jakby było samo, również ono samo wyznacza granice swojego świata, dramatycznie reagując na ich naruszanie. W zachowaniu werbalnym pojawiają się agramatyzmy, neologizmy, echolalia, także nietypowa intonacja, rytm i tempo wypowiedzi, zwykle nieadekwatne do sytuacji. W zachowaniu pozawerbalnym pojawiajš się formy dziwaczne i stereotypie, jak kołysanie się, wirowanie, automatyzmy ruchowe. Typowe są zrytualizowane, powtarzające się zachowania, np. kolejność ubierania się, analogiczne w kolejności ruchy, także zachowanie noszące znamiona autoagresji, jak bicie się po twarzy czy głowie, zadawanie sobie bólu. Dziecko autystyczne charakteryzuje niezdolnoć do kolektywnej zabawy, uczenia się konwencji, reguł gry i naśladownictwa, co związane jest z niezdolnością do rozumienia uczuć innych ludzi. Do niedawna sądzono, że autyzm wczesnodziecięcy eliminuje dziecko z normalnego świata, wykluczając proces uczenia się, a w konsekwencji prowadząc do nieodwracalnych zmian w psychice i utraty szans na rozwój. Często dziecko autystyczne rzeczywiście nie osiąga oczekiwanej dojrzałości społecznej, emocjonalnej czy sprawności intelektualnej, koniecznej do samodzielnego życia, wiele jest jednak udokumentowanych przypadków pełnego powrotu do zdrowia. Współcześnie medycyna stosuje wiele metod w terapii autyzmu wczesnodziecięcego, zarówno farmakologicznych, jak i psychologicznych technik i procedur, także z obszaru medycyny niekonwencjonalnej czy technik nowej generacji (np. technika lustra), niekiedy również kontrowersyjnych (np. holding). W terapii wykorzystywana bywa także muzyka, np. w postaci tygodniowych sesji muzykoterapeutycznych (Paryż). Kraje skan
(…)
… w zakresie społecznej intereakcji. Dzieci cierpiące na nie mają problemy w kontaktach międzyludzkich, werbalnych oraz występują u nich trudności w ocenie rzeczywistości i z naśladowaniem zachowań. Dzieci autystyczne cierpią na charakterystyczne zaburzenia mowy ( echolalia ) i zaburzenia słuchu ( echopraksja i perseweracja ), przyczyniają się one do nieprawidłowego funkcjonowania w grupie społecznej. Psycholodzy wyróżniają kilka form autyzmu. Ekstremalną jest tzw. autyzm klasyczny, nazywany też głębokim. Łagodniejszym rodzajem jest SPD ( semantyczno - pragmatyczne zaburzenie mowy), oraz zespół Aspergera tzw. "autyzm inteligentny". W 1964r. amerykański psycholog, Borys Levision stwierdził, że dzieci autystyczne, które mają problem z nawiązaniem kontaktu z dorosłymi, z większą łatwością nawiązują więź…
… nauki" 1993/8. Gagelmann H.: Kaj znów się śmieje. Iskry. Warszawa 1988. Gałkowski T., Kossewska J. (red.): Autyzm wyzwaniem naszych czasów. Wydawnictwo Naukowe Akademii Pedagogicznej, Kraków 2000. Gałkowski T.: Dziecko autystyczne w środowisku rodzinnym i szkolnym. WSiP, Warszawa 1995. Grandin T., Scariano M. M.: Byłam dzieckiem autystycznym. Wydawnictwo Naukowe PWN, Wrocław 1995. Hart Ch…
… przypadku Oficyna Wydawnicza "Impuls"' Kraków 2000. Obuchowska I.: Kochać i rozumieć. Media Rodzina of Poznań 1996. Olechnowicz H.: Dziecko własnym terapeutą. Wydawnictwo naukowe PWN, Warszawa 1995. Pisula E.: Autyzm. Fakty, wątpliwości, opinie. WSPS, Warszawa 1993. Pisula E. (1998). Wiedza o autyzmie. Część I: Studenci. Dziecko Autystyczne VI/2, 6-9. Pisula E., Rola J. (1998). Wiedza o autyzmie. Część II…
… językowa używane w społecznym porozumiewaniu się, rozwój wybiórczego przywiązania społecznego lub wzajemnych kontaktów społecznych, funkcjonalna lub symboliczna zabawa. C. W sumie co najmniej sześć objawów spośród wymienionych w punktach (1), (2) i (3), przy czym co najmniej dwa z nich z punktu (1) i po co najmniej jednym z punktów (2) i (3):
Jakościowe nieprawidłowości wzajemnych interakcji społecznych przejawiane co najmniej w dwóch z następujących obszarów:
niedostateczne wykorzystanie kontaktu wzrokowego, wyrazu twarzy, postaw ciała i gestów do odpowiedniego regulowania interakcji społecznych, niedostateczny (odpowiednio do wieku umysłowego i mimo licznych okazji) rozwój związków rówieśniczych obejmujących wzajemnie podzielane zainteresowania, czynności i emocje, brak odwzajemniania społeczno…
… i poziomu funkcjonowania dziecka oddziaływań terapeutycznych. Opr. JGr.
Terapia dzieci z autyzmem Do charakterystycznych zachowań społecznych, motorycznych i emocjonalnych dzieci autystycznych mogą należeć: unikanie spojrzenia, stereotypie, obsesyjne zachowania ruchowe, echolalia lub brak mowy, samookaleczenie i inne. Dzieci te przychodzą na świat z wrodzoną niezdolnością do kształtowania normalnego…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)