To tylko jedna z 18 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Autyzm: komunikowanie się Ewa Pisula Wydział Psychologii Uniwersytet Warszawski Ewa.Pisula@psych.uw.edu.pl Leo Kanner (1943) Osoby z autyzmem nie mówią lub też mówią w sposób, który nie służy międzyosobowej komunikacji W autyzmie zaburzenia komunikowania się dotyczą: a) rozumienia funkcji komunikowania się; b) zarówno ekspresji, jak i rozumienia komunikatów; c) komunikowania się niewerbalnego i werbalnego. Najwcześniejsze przejawy problemów w społecznej komunikacji: - rozumienie wyrazu twarzy, - tworzenie wspólnego pola uwagi. Zdolność odczytywania wyrazu twarzy jest jednym z pierwszych etapów rozwoju zdolności “czytania w umyśle” Kanner (1943): dzieci z autyzmem są “niewrażliwe” na ekspresję emocjonalną innych osób Dzieci z autyzmem poświęcają ludzkim twarzom i emocjom znacznie mniej uwagi niż rówieśnicy Badania nad kierunkiem patrzenia ( eye tracking studies ) (np. Speer i in., 2007) - brak różnic, gdy stymulacja jest niespołeczna (zarówno statyczna, jak i dynamiczna), - różnice w przypadku dynamicznej stymulacji społecznej (rzadziej patrzą na oczy, częściej na usta i ciało). Badania nad kategoryzowaniem Begeer i in. (2006): chłopcy w wieku 7-12 lat - różnice w kategoryzowaniu w warunkach bez podpowiedzi, - brak różnic, gdy dzieci proszono o wybranie zdjęć osób, które mogłyby zachować się wobec nich przyjaźnie lub wrogo (np. ukarać je). Dlaczego spontanicznie nie wykorzystują tych umiejętności? Nie rozumieją znaczenia informacji dotyczących emocji Potrafią dostrzec i odczytać emocje, ale nie łączą ich z przyczynami, z kontekstem, z zachowaniem Ograniczona zdolność do wychwytywania bodźców społecznych jako istotnych (podobnie, jak opóźniona reakcja na własne imię) Komunikowanie się niewerbalne: 1. Bardzo słabe rozumienie komunikatów niewerbalnych kontakt wzrokowy; mimika – dół twarzy “ wa ż niejszy” niż góra 2. Ekspresja – zaburzony dialog behawioralny; gestykulacja – uboga (przerwanie kontaktu); twarz amimiczna, maska, kamienna twarz; postawa ciała; kontakt wzrokowy Krzyk, specyficzna intonacja, akcent, mowa skandowana Komunikowanie się werbalne 1. Mutyzm - u około 25% osób; czasami silne przeżycie wyzwala zdolność mówienia 2. Tylko ok. 50% osób posługuje się mową znaczeniową 3. Opóźnienie rozwoju - zaburzone gaworzenie, pierwsze słowa 4-5 lat, zdania 5-6 lat 4. Regres rozwojowy 5. Echolalia (ok. 9 mies. - 2 lata) – bezpośrednia,
(…)
… z reklam,
“nie wyrzucaj psa z balkonu”);
7. Odwracanie zaimków (ja, się, moje);
8. Dosłowność (idź, stój);
9. Ubogie słownictwo, często bogate w wąskim obszarze;
10. Brak umiejętności inicjowania i podtrzymywania
rozmowy;
11. Długie monologi na specyficzne tematy: rozkład
jazdy autobusów, katastrofy itd.
Analiza słuchowa zaburzona
U osób o prawidłowym rozwoju mowy znaczne
zaburzenia zdolności inicjowania lub podtrzymywania
rozmowy
Badanie Winter-Messiers i wsp. (2007) dot. zainteresowań osób
z autyzmem - w trakcie wywiadu zaobserwowano następujące
zaburzenia komunikacji niewerbalnej:
1. Ograniczony kontakt wzrokowy.
2. Brak typowej ekspresji mimicznej i gestykulacji,
wspierającej wypowiedź werbalną.
3. Postawa i kierunek zwrócenia głowy/twarzy (“od”
rozmówcy).
4. Stanie zbyt blisko lub nadmiernie daleko od rozmówcy…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)