Arystotelizm: Uniwersytet Pademski; arystotelicy angażowali się w nauki przyrodnicze; organon - narzędzia poznania. Dużym uznaniem cieszyły się „Analityki pierwsze” i te odnośnie nauk przyrodniczych, sięgano również do „Etyki”.
Tezy śmiałe i bulwersyjące:
Poggio Bracciolini - prekursor arystotelizmu; „O chciwości” - pisał, że ludzie są niewolnikami pieniądza, cecha wpisana w naturę ludzką - należy ją odpowiednio ukierunkować.
/zderzenie dwóch światów: świat ludzi świeckich i świat ludzi duchowych → wszyscy opanowani chciwością; przedstawienie duchownych jako obojętnych na dobra tego świata. Mówił o tym, że pieniądz może być fudnamentem dla państwa/. Lorenzo Valla - 1407 - 1457; „O dialektyce ksiąg trzy” /trzy księgi/ poddał w niej krytyce myślenie scholastyczne, główny problem widział w łacinie jako oficjalnym języku obrządku; Mówi o tym, że lepsze są rozpustnice niż zakonnice; O przestępczości: rodzi ją bieda. Pompacjusz - pisał stylem porównań. Kwestią osiową jest kwestią czy dusza ludzka jest śmiertelna czy nieśmiertelna - traktat opublikowany w 1616r. /profersorem w Padmie wtedy był/. Znał dzieła arystotelików /w tym Awerroesa/; Girolamo Cardano - 1501 - 1576r. - matematyk, astrolog, fizyk - badał magnesy. Podejście Cardano do uprawiania nauk: Prawda jest zapisana w dwóch księgach - piśmie świętym /to go specjalnie nie interesowało, twierdził że nie ma kwalifikacji/ oraz przyroda /jako naoczna, nieskrywalna, każdy może ją poznać/; przyroda nie tylko przekazuje prawdę przez zmysły, ale również jest uduchowiona /panteizm/ tę część bada się umysłem - nie zmysłami. Bernardino Telesia - 1509 - 1588r. - „O naturze rzeczy wobec jej własnych zasad”, krytyka platoników → zamiast podążać za zmysłami, kierują się sztucznymi problemami i ich rozwiązaniami /trzeba wrócić do natury/. Natura naturans - dynamiczna, kreująca, kształtująca /np. impetus - siła, która porusza/ oraz Natura naturata - ukształtowana, zmieniana, itp. Galileusz - 1564 - 1642r. - matematyk, wynalazca /konstruktor - skonstruowanie lunety/. „Dialog o dwóch najważniejszych układach świata - Ptomeleuszowym i Kopernikowym” - zmienia dialog w paradygmat kopernikański. Giordano Bruno - 1548 - 1600r. /spalony na stosie/ - autor ponad 30. traktatów, miał święcenia kapłańskie; po wygłoszeniu pierwszego kazania został pozbawiony prawa wygłaszania kazań /oparł się o „Pochwałę głupoty” Erazma z Rotterdamu”/.
Powoływał się na arystotelizm; jego myślenie często sprzeczne, mętne - nie był ateistą, był panteistą. Dziewięć szczebli prowadzących do prawdy: kultura ogólnie pojęta... Powołaniem człowieka jest poznanie prawdy.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)