Antoni Sygietyński Antoni Sygietyński debiutował w podobnym czasie co Konopnicka, Dygasiński, Witkiewicz i Zapolska. Należał do pokolenia pośredniego między pozytywizmem a modernizmem . Jego twórczość jest nacechowana tą przejściowością. Zajmował się również krytyką literacką i badaniami historycznoliterackimi. Sygietyński był zwolennikiem polskiego naturalizmu . Uważał że należy przedstawiać świat takim jaki jest, nie wyciągając z niego żadnych nauk moralnych i dydaktycznych. Pisarz nie zajmował się powieścią tendencyjną. Był zwolennikiem ograniczania kompetencji narratora ( unikanie sygnałów jego obecności w formach gramatycznych- pierwsza osoba zastępowana formą nieosobową). Zdaniem pisarza forma powieści miała być podobna do zwierciadła, które odbija rzeczywistość. Jako zwolennik Flauberta uważał, że powieść powinna się opierać na analizie duszy ludzkiej i ścisłej obserwacji świata. Jest autorem wnikliwej i entuzjastycznej analizy „ Pani Bovary” i „Wychowania sentymentalnego”. Na tym przykładzie Sygietyński udowadnia, że powieść jest pełnoprawnym dziełem sztuki o której wartości decyduje zobiektywizowanie, starannie wystudiowane odtworzenie rzeczywistości z całą jej szarzyzną i przypadkowością. Był autorem rozpraw o literaturze i malarstwie i brał udział w wielkiej kampanii estetycznej rozegranej przez artystów i pisarzy skupionych wokół czasopisma „ Wędrowiec ” w latach 1884- 1887. Pozytywiści uważali ,że pisarstwo „należy” do nauki i publicystyki, artyści chcieli przywrócenia jej z powrotem do sztuki. Przeforsowano hasło „ nie co, lecz jak ” oznaczające równorzędność wszystkich tematów, oraz idee że wartość dzieła ( literackiego , malarskiego itd.) leży w jego wykonaniu i prawdzie artystycznej jaką zawiera a nie doborze tematu. Krytycy „ Wędrowca” zapoczątkowali pewne wątki estetyki modernistycznej. Pisarz odznaczał się wielkim autokrytycyzmem, o jego talencie najlepiej świadczą nie powieści, ale opowiadania ( „ Drobiazgi” 1900) od „ Gemmy ” noweli o losach proletariusza włoskiego poprzez „ Naszą kochaną panią ” wyszydzającej zarówno pozytywistycznych dobroczyńców jak i konserwatyzm chłopów. Ciekawostka - jest ojcem założyciela zespołu „Mazowsze”;) „ Na skałach Calvados” Pierwsza polska powieść naturalistyczna powstała w latach 1880- 1883. Jest to historia zawodów życiowych i dramatu małżeńskiego, oraz przedstawienie brutalnego życia środowiska rybaków normandzkich, którymi rządzą pierwotne instynkty i zawzięta interesowność. Powieść charakteryzuje się: analityczną precyzją
obiektywizującym dystansem narracyjnym
dobitnością i świeżością stylu
(…)
… rybaka Gabriela, jego żony Berty i przybyłego do osady rybackiej inżyniera Armanda. Gabriel Orange, zaślepiony żądzą kupna własnego statku, sięga po wszystkie możliwe sposoby, aby cel swój osiągnąć. Po służbie wojennej wrócił do miasteczka rodzinnego i rozkochał w sobie Bertę, córkę Boudarta, u którego wczesniej służył i z którym łączyły go wrogie stosunki. Berta nie była taka jak inne dziewczęta…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)