5 stron tekstu w formacie doc. Zagadnienia, które omawiane są w tekście: zespół nadpopudliwości psychoruchowej, zaburzenia koncentracji uwagi, impulsywność, statystyki ADHD, urazy okołoporodowe, materiał genetyczny, płaczliwość dziecka, pomoc dziecom z ADHD, porady dla rodziców dzieci z ADHD, wpływ ADHD na naukę, samoocena, kontakty interpersonalne, uświadomienie rodziców, koncentracja, wypadki, uczenie dziecka z ADHD, współpraca z gronem pedagogicznym.
Problem ADHD został wyjaśniony na przykładzie konkretnego dziecka przez co praca ma także wymiar praktyczny.
Praca analizuje problem Zespołu Nadpobudliwości Psychoruchowej, znanego również pod nazwą ADHD (ang. Attention Deficyt Hyperactivity Disodrer). Cechą charakterystyczną wyżej wymienionego zespołu jest występowanie trwałych wzorców zachowania, utrzymujących się przynajmniej przez 6 miesięcy, a przejawiających się przede wszystkim jako zaburzenia koncentracji uwagi, nadmierna impulsywność oraz nadruchliwość. Wspomniane objawy są silniej wyrażone w czasie podejmowania wysiłku umysłowego lub konieczności zachowania ciągłej uwagi - słuchanie nauczyciela, czytanie szczegółowego materiału, monotonna praca - natomiast mogą być niewielkie lub zupełnie nieobecne, w nowej, interesującej sytuacji, a także w czasie indywidualnego kontaktu z dorosłym.
Ocenia się, że Zespołem Nadpobudliwości Psychoruchowej dotkniętych jest ok. 10% dzieci, jednak w 70% przypadków zespół ten ustępuje w wieku dojrzewania, natomiast w pozostałych 30% przypadków zmniejsza się nasilenie objawów. Jednym z dzieci cierpiących na ADHD jest dziewięcioletnia Kamila. Jest to inteligentna i błyskotliwa dziewczynka, pięknie śpiewa, a obsługi komputera może pozazdrościć jej niejedna dorosła osoba. Jednak pomimo wielu zalet Kamila nie jest lubianym dzieckiem, zarówno przez rówieśników jak i dorosłych, ponieważ nie przestrzega żadnych zasad i norm funkcjonujących w klasie i społeczeństwie.
W odróżnieniu do większości swoich rówieśników Kamila nie potrafi usiąść spokojnie przez kilka minut, ma duże problemy z koncentracją i zapamiętywaniem. Często denerwuje się i łatwo wpada w irytację. Jest bardzo uparta, nie panuje nad swoimi emocjami, zdarza się też, że zachowuje się agresywnie. Notorycznie biega na przerwach szkolnych potrącając dzieci, w ogóle rzadko się zdarza aby szła. Zaczepia rówieśników, stara się dominować w grupie, narzuca się innym. Jest niezdyscyplinowana, nie słucha upomnień i pouczeń. Szybko się zniechęca, brakuje jej cierpliwości. Wszystko ją interesuje, ale tylko przez krótką chwilę. Każdego przedmiotu musi dotknąć, toteż często nieumyślnie psuje różne rzeczy. Jest wyczulona na różne bodźce szczególnie na dźwięki, jej uwagę rozpraszają nawet najmniejsze szczegóły. U dziewczynki można zaobserwować obniżoną sprawność myślenia przyczynowo-skutkowego.
Zwróciłam szczególną uwagę na Kamilę, ponieważ jest bardzo często karana przez rodziców za swoje objawy. I chociaż jej zachowanie nie jest zamierzone, nieustannie odbiera szereg negatywnych informacji na swój temat, tworząc na tej podstawie obraz siebie jako osoby złej i gorszej od innych.
Ostatnie badania naukowe dowiodły, że ADHD nie jest spowodowane urazami okołoporodowymi, lecz przekazywany jest dziedzicznie.
Mózg dziecka nadpobudliwego dojrzewa w odmienny sposób.
(…)
… niektórych struktur mózgu, a w konsekwencji zaburzenia procesów psychicznych. Za takim wyjaśnieniem przemawia przebieg zespołu nadpobudliwości psychoruchowej, czyli zmniejszanie się nasilenia lub ustępowanie objawów wraz z wiekiem u dużej liczby pacjentów. Pierwszym objawem, który wzbudził niepokój rodziców była wyjątkowa płaczliwość dziecka. Kiedy Kamila nauczyła się już siadać chciała bawić…
… pomiędzy rodzicami, a gronem pedagogicznym, ponieważ wówczas wyżej wymienione działania mogą przynieść efekty w postaci lepszych wyników w szkole, podwyższonej samooceny dziecka oraz pozytywnych relacji z innymi dziećmi.
Bibliografia:
T.Wolańczyk, A.Kołakowski, M.Skotnicka Nadpobudliwość psychoruchowa u dzieci, wyd. BiFolium
Russell A. Barkley. Dzieci nadpobudliwe i roztargnione w: Świat Nauki, Listopad…
… nadpobudliwe znacznie częściej niż pozostałe ulegają poważnym wypadkom lub w nich giną, gdyż np. wybiegają na jezdnię nie sprawdziwszy, czy nadjeżdża samochód.
Wychowanie dziecka z ADHD jest miedzy innymi, dlatego takie trudne, że nie słucha ono około 50% tego, co się do niego mówi i zapamiętuje około 50 % tego, co usłyszało. Warto więc o tym pamiętać, podejmując rozwiązanie problemu.
Najważniejszym elementem…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)