To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Aktywność, współczynnik aktywności
Aktywność molowa związków chemicznych to efektywne termodynamicznie stężenie tych substancji, uwzględniające odchylenia tych związków od zachowania idealnego, wynikające ze zjawisk dyfuzyjnych, lepkościowych lub elektromagnetycznych mających miejsce w stężonych roztworach lub gazach pod wysokim ciśnieniem.
W odróżnieniu od zwykłego stężenia molowego, zależności termodynamiczne wyrażone za pomocą aktywności są zawsze spełniane w sposób ścisły. Posługiwanie się aktywnościami na co dzień jest jednak dość kłopotliwe, gdyż bezpośrednie mierzenie aktywności jest bardzo trudne i czasochłonne.
Aktywność danego składnika roztworu ai definiujemy jako iloczyn współczynnika aktywności fi (wielkości będącej miarą oddziaływań składnika z otoczeniem) oraz stężenia składnika w roztworze ci: Współczynnik aktywności jest wielkością bezwymiarową. Dla roztworów doskonałych dąży on do jedności ( )w związku z czym aktywność przyjmuje wartość stężenia: .
Wprowadzenie aktywności w miejsce stężenia powoduje, że równania słuszne tylko dla roztworów doskonałych staja się słuszne dla roztworów rzeczywistych.
Posługując się aktywnością możemy zapisać ogólna postać prawa działania mas :
Vi - współczynnik stechiometryczny składnika `' i ''
ai - aktywnośc składnika `' i `'
lub prawa Henry'ego:
k - współczynnik proporcjonalności
a - współczynnik aktywności składnika ” i ”
Współczynnik aktywności „f `' będący miarą różnicy między potencjałem chemicznym składnika danego roztworu rzeczywistego a potencjałem chemicznym składnika roztworu doskonałego lub doskonale rozcieńczonego :
RTlnfx = ]
RTlnfm= ] RTlnfc = ]
Współczynniki zdefiniowane w ten sposób zależne śa od wyboru stanu standardowego, któremu odpowiada wartośc potencjału chemicznego .
Wyżej przedstawione równania można przedstawić :
gdzie xfx = ax mfm= am cfc = ac Czyli aktywność można zdefiniować jako wielkość, która podstawiona na miejsce stężenia do równania na potencjał chemiczny składnika roztworu doskonałego (lub doskonale rozcieńczonego) czyni to równanie słusznym dla składnika roztworu rzeczywistego.
(…)
…
Przy symetrycznym układzie odniesienia kładziemy funkcje standardowe jako równe molowym potencjałom chemicznym czystych składników a zatem jako równe . Jest to założenie czysto rachunkowe, ponieważ wiemy dobrze, że w roztworze idealnym niedoskonałym, a cóż dopiero w nieidealnym, składnik nie wchodzi do mieszaniny z tą wartością potencjału chemicznego, jaką ma w stanie czystym.
W przypadku doboru symetrycznego…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)