To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Akty władcze państwa kontra akty o innym charakterze
Duże problemy rodzi kwestia odróżniania aktów władczych państwa od aktów o innym charakterze. Na gruncie jednej z istniejących koncepcji za akty władcze uznaje się tylko takie akty, które mogą być dokonane jedynie przez suwerena, np. są to wewnętrzne akty administracyjne jak np. wydalenie cudzoziemca; akty legislacyjne np. nacjonalizacja majątku; akty związane z działalnością dyplomatyczno-konsularną, np. odmowa wydania wizy wjazdowej; działania podejmowane przez siły zbrojne danego państwa.
Sprawa Presidenza Consiglio Ministri v Markovic and others (włoski Sąd Najwyższy, 2002 rok)
Sprawa dotyczyła zbombardowania w 1999 roku przez wojska NATO siedziby serbskiej rozgłośni radiowej w Belgradzie. Sąd Najwyższy podkreślił, że żaden włoski sędzia nie ma jurysdykcji w zakresie orzekania w przedmiocie decyzji obcych rządów odnoszących się do sposobu prowadzenia operacji zbrojnych. W rezultacie wyłączona została możliwość pociągnięcia do odpowiedzialności cywilnoprawnej (przed sądami włoskimi) państw członkowskich NATO w związku ze szkodami wyrządzonymi w czasie operacji zbrojnej na terytorium Jugosławii przez siły zbrojne członków Organizacji.
Aktami de iure gestionis są akty, które państwo dokonuje występując w obrocie tak jak podmiot prywatny, zaangażowany w działalność komercyjną. Aktami de iure gestionis są np. niektóre umowy o świadczenie usług;
Sprawa skargi przeciwko Cesarstwu Iranu (Niemiecki Sąd Konstytucyjny, 1963 rok)
Ambasada Iranu w RFN zawarła umowę z prywatnym wykonawcą, której przedmiotem było dokonanie remontu pomieszczeń ambasady. Usługobiorca nie wywiązał się z obowiązku zapłaty za usługę. W toku postępowania sądowego o zapłatę (wszczętego przez niemieckiego wykonawcę) sądy niemieckie odmówiły przyznania immunitetu jurysdykcyjnego Iranowi stwierdzając, że zawarcie przedmiotowej umowy było aktem de iure gestionis.
Umowy o pracę zawierane przez placówkę państwa wysyłającego z obywatelami państwa przyjmującego, przy pracownikach technicznych np. kierowca, tłumacz, recepcjonista.
Praktyka państw jest daleka od spójności, gdy chodzi o przyznawanie immunitetu w przypadku aktów suwerennych (władczych) narzucających jednak PM.
Sprawa Al-Adsani (brytyjski sąd apelacyjny, 1996 rok)
Al-Adsani posiadał podwójne, brytyjsko - kuwejckie obywatelstwo. W czasie pobytu w Kuwejcie w 1991 roku, w państwowym więzieniu był bity i torturowany (przypalanie, podtapianie w basenie itd.). Po powrocie do GBR wszczął postępowanie sądowe, domagając się od rządu kuwejckiego odszkodowania i zadośćuczynienia. Czy w takim przypadku immunitet również przysługuje? Brytyjski sąd apelacyjny stwierdził, że Kuwejtowi immun
(…)
…, oraz chroni przyrodzone prawa człowieka, z drugiej zaś, prawo międzynarodowe nakazuje respektować zasadę suwerennej równości państw, której emanacją jest immunitet jurysdykcyjny państwa.
Zdaniem Sądu, w rozpatrywanym przypadku ciężar zarzutów stawianych stronie pozwanej był tak istotny, że ta okoliczność (sama przez się) przesądza o odmowie zastosowania zasady immunitetu jurysdykcyjnego.
[W kontekście…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)