Administracja centralna w II Rzeczypospolitej.

Nasza ocena:

3
Pobrań: 1890
Wyświetleń: 4109
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Administracja centralna w II Rzeczypospolitej. - strona 1 Administracja centralna w II Rzeczypospolitej. - strona 2

Fragment notatki:


Administracja centralna w II Rzeczypospolitej. I. Prezydent - władzę wykonawczą sprawował prezydent i rząd. Prezydenta wybierało Zgro­madzenie Narodowe, a więc połączone izby Senatu i Sejmu, bezwzględną więk­szością głosów. Jego kadencja trwała 7 lat. Zastępcą prezydenta w razie jego śmierci lub z innych przyczyn był marszałek Sejmu. Prezydent posiadał kompetencje: głowy państwa, wykonawcze, ustawo­dawcze sądowe. Jako głowa państwa reprezentował państwo na zewnątrz, przyj­mował przedstawicieli obcych państw i wysyłał przedstawicieli polskich za grani­cę. Ponadto zawierał umowy międzynarodowe oraz wypowiadał wojnę i zawierał pokój, co jednak wymagało albo poinformowania, albo zgody Sejmu. W zakresie władzy wykonawczej prezydent: mianował i odwoływał premiera, na wnio­sek premiera mianował poszczególnych ministrów, jednakże musiał się przy tych nominacjach liczyć z istniejącym aktualnie układem sił parlamentarnych. na wniosek rządu obsadzał także wszystkie wyższe stanowiska cywilne w państwie. sprawował rów­nież najwyższe zwierzchnictwo nad armią, ale w czasie wojny nie mógł sprawować naczelnego dowództwa. W dziedzinie władzy ustawodawczej prezydent: zwoły­wał, odraczał i zamykał sesje parlamentu, promulgował i publikował ustawy, wydawał rozporządzenia i zarządzenia dla wykonania ustaw oraz mógł rozwiązać parlament za zgodą 3/5 Senatu. W zakresie władzy sądowej mianował sędziów i stosował prawo łaski. Prezydent nie ponosił odpowiedzialności parlamentarnej, cywilnej i politycznej. Tę ostatnią ponosili za prezydenta premier i poszczególni ministrowie, stąd też każdy akt prawny wydany przez prezydenta musiał posiadać ich kontrasygnatę. Natomiast prezydent ponosił odpowiedzialność konstytucyjną za: zdradę kraju, naruszenie konstytucji i przestępstwa karne. Prawo pociągnięcia go do odpowiedzialności przysługiwało Sejmowi większością 3/5 głosów. Sprawę rozpatrywał Trybunał Stanu. 0 wyborze decydowało głosowanie powszechne. Zastępcą prezydenta był z urzędu marszałek Senatu. Zgodnie z konstytucją, prezydent skupiał w sobie władzę jednolitą i niepodziel­ną. Zwierzchnictwu jego podlegały wszystkie pozostałe władze: Sejm, Senat, rząd, siły zbrojne, sądy i kontrola państwowa. Prezydent nie ponosił żadnej odpowie­dzialności. Podlegał jedynie ocenie Boga i historii. Uprawnienia prezydenta podzielono na zwykłe i prerogatywy. Zwykłe wyma­gały kontrasygnaty premiera i właściwego ministra. Z prerogatyw wynikały z wła­dzy osobistej, w związku z tym nie wymagały kontrasygnaty. Kompetencje prezydenta można było podzielić na: ustawodawcze, ustrojodawcze, wykonawcze, kontrolne

(…)

… wydawanie zarządzeń, podejmowanie uchwał i wydawanie innych uchwał administracyjnych.
Organem pomocniczym Premiera i RM było Prezydium Rady Ministrów. Ministrowie resortów gospodarczych tworzyli wewnątrz RM Komitet Ekonomiczny RM opracowujący program gospodarczy rządu, (plan robót inwestycyjnych i utworzenie Centralnego Okręgu Przemysłowego w latach 1936-1940)
Ministrowie kierowali wyodrębnionymi wg. kryterium przedmiotowego resortami administracji państwowej oraz byli członkami ciała kolegialnego - Rady Ministrów.
Jednolite zasady organizacji ministerstw ustalono w roku 1926. resorty podzielono na departamenty (z dyrektorami na czele) a te na wydziały (z naczelnikami). Ich liczbę, zakresy i kompetencje określały zatwierdzane przez RM statuty organizacyjne ministerstw. Ministra zastępowali podsekretarze stanu (jeden lub dwóch), a jego aparatem pomocniczym było ministerstwo. Urzędnicy nie byli wyposażeni w aparat władzy, sprawowali ją tylko z upoważnienia ministra, w zakresie określonym przepisami i poleceniami ministra. Konstytucja marcowa spowodowała podporządkowanie ministrom licznych urzędów centralnych dotychczas działających niezależnie od nich( np. Główny Urząd Statystyczny, Główny…
… wynikały z wła­dzy osobistej, w związku z tym nie wymagały kontrasygnaty. Kompetencje prezydenta można było podzielić na: ustawodawcze, ustrojodawcze, wykonawcze, kontrolne i nadzwyczajne na wypadek wojny. II. Rada Ministrów
Zgodnie z konstytucją marcową Rada Ministrów (rząd) składała się z preze­sa (premiera) i ministrów. Premier był jedynie koordynatorem rządu (pierwszy
Administracja centralna w II…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz