To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Abolicja, amnestia i ułaskawienie Abolicja - jest instytucją o charakterze masowym stosowaną ad hoc ze względów polityczno-kryminalnych w drodze uchwalania stosownych zapisów ustawowych, które nie pozwalają na wszczęcie postępowania karnego i pociągnięcie sprawców czynów zabronionych do odpowiedzialności karnej. Normy abolicyjne nie uchylają karalności danego typu zachowań nagannych, które nadal pozostają zabronione pod groźbą kary, lecz stanowią przeszkodę procesową do wszczęcia i prowadzenia postępowania karnego. Normy te określają też datę graniczną popełnienia czynów zabronionych, do których abolicja ma mieć zastosowanie, a niekiedy dodatkowo obowiązek samodenuncjacji i zobowiązania się do przestrzegania prawa. Zdarza się, że abolicja ma charakter warunkowy i ostatecznie uzależnia skorzystanie z jej dobrodziejstw od wypełnienia określonych w ustawie warunków w postaci np. podjęcia pracy czy niepopełnienia nowego czynu zabronionego w określonym przedziale czasu. Normy abolicyjne na ogół zawarte są w ustawach amnestyjnych. Amnestia - jest zbiorowym aktem łaski uchwalanym w drodze ustawy przez parlament. Amnestia ma zastosowanie do osób skazanych prawomocnymi wyrokami za przestępstwa lub wykroczenia zarówno powszechne, jak i skarbowe. W tym przypadku decyduje przede wszystkim ciężar gatunkowy popełnionego czynu, rodzaj i rozmiar kary orzeczonej oraz cechy osobiste i indywidualne sprawcy, a niekiedy także jego sytuacja rodzinna. Zakres amnestii oraz sposób łagodzenia prawomocnych orzeczeń zależy każdorazowo od woli ustawodawcy uchwalającego amnestię. Amnestia obejmuje najczęściej niezbyt groźnych sprawców przestępstw i wykroczeń, natomiast pomija recydywistów i innych niebezpiecznych sprawców czynów zabronionych, w tym zwłaszcza skazanych na długoterminowe kary pozbawienia wolności. Na mocy amnestii z reguły dochodzi do darowania kar drobnych i łagodzenia kar surowszych. Niekiedy ustawy amnestyjne pozwalają na wcześniejsze stosowanie instytucji zatarcia skazania. Ułaskawienie - w przeciwieństwie do amnestii - jest indywidualnym aktem łaski. Może być ono stosowane jedynie do osób skazanych prawomocnym wyrokiem. Prawo łaski należy do prerogatyw Prezydenta RP (art.139 Konstytucji RP). Prośbę o ułaskawienie może wnieść sam skazany, osoba uprawniona do składania na jego korzyść środków odwoławczych, krewni w linii prostej, przysposabiający lub przysposobiony, rodzeństwo, małżonek i osoba pozostająca ze skazanym we wspólnym pożyciu. Postępowanie o ułaskawienie może także wszcząć z urzędu Prokurator Generalny oraz Prezydent z własnej inicjatywy (art.567 k.p.k. w zw. Z art. 113 k.k.s.). Zakres zastosowania przez Prezydenta prawa łaski jest w zasadzie dowolny. Prezydent może obniżyć wymiar kary lub środka karnego orzeczony wyrokiem, może zamieć karę na łagodniejszą, może darować karę lub środek karny w całości, może zawiesić warunkowo wykonanie orzeczonej kary, może zdecydować o warunkowym przedterminowym zwolnieniu z odbywania reszty kary pozbawienia wolności, w końcu może zdecydować o wcześniejszym zatarciu skazania.
(…)
… warunkowo wykonanie orzeczonej kary, może zdecydować o warunkowym przedterminowym zwolnieniu z odbywania reszty kary pozbawienia wolności, w końcu może zdecydować o wcześniejszym zatarciu skazania. - Informacje i dane dotyczące prawomocnych wyroków skazujących wydanych w związku z faktem popełnienia przestępstwa skarbowego są odnotowywane w Krajowym Rejestrze Karnym prowadzonym przez Ministerstwo…
… za przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe z mocy samego prawa następuje, gdy od wykonania, darowania albo przedawnienia wykonania kary lub środka karnego upłynęło:
- 10 lat - w przypadku skazania na kare pozbawienia wolności;
- 5 lat - w razie skazania na karę ograniczenia wolności lub karę grzywny za przestępstwo skarbowe;
- 2 lata - w razie skazania na karę grzywny lub środek karny za wykroczenie…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)