Życie biosfery - omówienie

Życie biosfery Żywy organizm Kiedy  zastanawiamy  się   nad   tym,   czym   właściwie   jest   życie,   przychodzi   nam   na   myśl   przede   wszystkim   pojedynczy,   żywy   organizm:   zwierzę,   roślina,   bakteria.   Nie   jest   łatwo   podać   prostą   definicję   życia.   Łatwiej   jest   wymienić   atrybuty   żywych   organizmów, odróżniające je od wszelkich układów nieożywionych. Najczęściej wymienia się zdolność do metabolizmu (przemiany  materii) oraz do samoregulacji, a także zdolność do samoreplikacji. Mimo uderzającej różnorodności organizmy żywe charakteryzuje  daleko idące podobieństwo strukturalne: wszystkie składają się z komórek, podstawą ich składu chemicznego są związki węgla,   azotu, tlenu i wodoru, a szczególnie charakterystyczne jest występowanie polimerów: białka i kwasów nukleinowych. Wszystkie  żywe organizmy zawierają wodę. Organizmy utrzymują się w stanie wysoce uporządkowanym dzięki stale wykonywanej pracy: przez organizm przepływa energia   i następuje ciągła przemiana materii — ustawiczne przerabianie zasobów pobieranych z otoczenia. Każdy organizm pracuje jednak  przede wszystkim nad wytworzeniem swoich kopii, czemu służy uniwersalny dla wszystkich żywych organizmów, ściśle zaprog - ramowany   mechanizm   kopiowania.   Niewielkie   błędy,   zdarzające   się   przy  wykonywaniu   replik   tych   wielce   skomplikowanych  układów, są źródłem zmienności osobników, które w szczególności mogą się różnić szansą przetrwania i wydania potomstwa w  danych   warunkach   środowiskowych.   W   rezultacie,   z   pokolenia   na   pokolenie   zmieniają   się   cechy   strukturalne   i   funkcjonalne  organizmów — powstają nowe formy. Przemiany te, nazywane ewolucją w drodze doboru naturalnego, stanowią nieodłączny atrybut   życia organicznego. Żywa biosfera Życie   można   jednak   rozpatrywać   nie   tylko   jako   właściwość   pojedynczego   organizmu   (złożonego   z   jednej   lub   wielu   żywych   komórek), ale także jako proces charakteryzujący całą biosferę, a więc niejako właściwość całego globu ziemskiego. Życie na Ziemi  przejawia się w masowych procesach obejmujących powierzchnię kuli ziemskiej. Potężny strumień energii docierającej ze Słońca   właśnie za pośrednictwem żywych organizmów wprzęgnięty zostaje w kierat, który napędza obieg pierwiastków i utrzymuje skład  atmosfery w stanie dalekim od równowagi chemicznej. Rośliny lądów i mórz pobierają z atmosfery i z podłoża związki mineralne i  

(…)

…, tak nie ma sensu mówić o dynamice procesów życiowych
biosfery, ignorując fakt, że realizują się one tylko za pośrednictwem organizmów. Właściwości każdego żywego organizmu wynikają
wprost z warunków i ograniczeń narzuconych przez fizykochemiczne właściwości i historię naszej planety (czy nawet — całego
Układu Słonecznego): temperaturę, napromieniowanie, skład chemiczny, strumień energii słonecznej i krążenie…
…
organizmu" i „biologię biosfery" nie ma więc sensu merytorycznego, lecz praktyczny. Skupienie się na jednym z aspektów życia jest
kwestią wyboru.
Wiele szczegółowych nauk biologicznych koncentruje się na rozpatrywaniu zjawiska życia w aspekcie organizmalnym: od biologii
molekularnej, poprzez genetykę, cytologię, fizjologię, po rozmaite gałęzie botaniki i zoologii systematycz nej, naukę o behawiorze…
… rozumowania od ogółu do szczegółu, a więc rozpoczynając od charakterystyki
naszej planety jako środowiska do powstania i ewolucji życia organicznego. Dopiero na tej podstawie można starać się zrozumieć
właściwości procesów biologicznych na niższych szczeblach organizacji biosfery: w biocenozach, w populacjach, czy wreszcie na
poziomie osobników.
Ten sposób rekonstruowania sieci wzajemnych zależności…
... zobacz całą notatkę