ŹRÓDŁA PRAWA WE FRANCJI
Obszary prawne feudalnej Francji. szczególny partykularyzm - blisko 700 lokalnych praw zwyczajowych, zróżnicowane geograficznie na płn. i płd. Francję. Kraje prawa zwyczajowego - Francja płn. - ok. 360 lokalnych praw zwyczajowych (określanych jako germanskie)
Kraje prawa pisanego - Francja płn. - prawa zwyczajowe oparte na prawie rzymskim (traktowane jako pisana racja),; ok. 340 lokalnych praw zwyczajowych.
Stopniowo zróżnicowanie to zaczęło zanikać.
Podział na dwie strefy prawne utrzymał się aż do czasów rewolucji 1789 roku.
Spisy prawa zwyczajowego. Próby unifikacji. zasięg terytorialny bardzo niejednolity (płn. - mały zasięg, zach. i centrum - większy)
prywatne spisy prawa zwyczajowego tzw. Najstarszy spis prawa zwyczajowego Normandii - ok. XIII w, napisany najpierw po łacinie, potem po starofrancusku → zastąpiony przez Wielką Księgę Prawa Zwyczajowego Normandii - która w praktyce uzyskała charakter obowiązującego zbioru prawa (do dziś stosowana jako prawo posiłkowe na wyspach anglonormandzkich, np. Jersey). Spis prawa zwyczajowego okręgu Clermont - XIII w, najdoskonalszy. Autor: Filipa de Beaumanoir. Wpływ prawa rzymskiego i kanonicznego.
Próby unifikacji w poł. XV w. ordonans Karola VII nakazywał dokonanie oficjalnych spisów praw lokalnych w baliwatach (dokonywane przez baliwów, przy pomocy miejscowych prawników i notabli, przesyłane potem do Paryskiego Parlamentu) procedura została uproszczona w XVI w. rezultaty - początkowo mało, ale stopniowo zaczęły pojawiać się spisy prawa, np. orleańskiego, paryskiego, , normandzkiego, niverneńskiego, z Poitou i innych najważniejszy Coutume de Paris - stanowił prawo posiłkowe w innych coutume'ach, co stało się podstawa unifikacji prawa stopniowo pojawiają się postulaty unifikacji prawa w skali całego państwa (dzieła prawników). Poszukiwania wspólnych elementów w prawach zwyczajowych prowadziło do powstawania pojęć ogólnych i prób tworzenia ogólnej systematyki prawa. Prawo rzymskie we Francji. Brak oficjalnej recepcji prawa rzymskiego z powodów politycznych → prawo rzymskie miało walor nie ustawy ale pisanej racji.
Spowodowało to aprobatę papieża (w tym czasie prawo rzymskie zwalczane jako prawo pogańskie → król fr. uzyskał bulle zakazującą nauczania prawa rzymskiego na uniwersytecie w Paryżu → w XIII w. św. Tomasz z Akwinu „ochrzcił prawo rzymskie".)
W związku z takim podejściem do prawa rzymskiego zainteresowanie nim było czysto naukowe, a nie praktyczne → mos gallicus - nowy kierunek badań nad prawem rzymskim (Cujacius, Hugo Donellus, Dionizy Gothofredus Starszy, Jakub Gothofredus) w szkole w Bourges. Badali źródła również greckie, badali interpolacje, znikształcenia.
(…)
… Ludwika XV - trzy, fragmentaryczne ordonanse dot. prawa prywatnego, wszystkie wykorzystane w pracach nad Kodeksem Napoleona.
Ordonans o darowiznach (1731); Ordonans o testamentach (1735) Ordonans o substytucjach fideikomisarnych (1747)
ŹRÓDŁA PRAWA W HISZPANII
Pomniki prawa hiszpańskiego. Wizygoci → 711 r podbój przez Arabów → reconqiusta zakończona w XIII w (w między czasie powstawało dużo małych państewek chrześcijańskich, jak Leon, Galicja, Kastylia, Nawarra, Aragon, Portugalia, hrabstwa Barcelony iin.)
Prawa wizygockie wypierane przez arabskie (islam), potem tworzyły się lokalne prawa oparte na prawach germańskich i odrodzonym prawie rzymskim.
Najważniejsze państewka: Kastylia i Aragon, a ich prawa oddziaływały na inne terytoria. Aragon - tzw. compilatio maior z XII w. Zjednoczone królestwo Leonu i Kastylii - Siete Partidas, poł. XIII w., Kompilacja złożona z 7 części, oparta na prawie rzymskim, kanonicznym, miejscowym, zawierała przepisy z dziedziny organizacji i nauki Kościoła, prawa administracyjnego i wojskowego, ustroju sądów i postępowania sądowego, prawa rodzinnego, zobowiązań, spadkowego i karnego. → w XIII w ukazała się skrócona wersja Fuero Real.
Ordenanzas (XV w.) - zbiór źródeł prawa (z pominięciem praw przestarzałych i sprzecznych), dokonany przez kanclerza Montavolo, na polecenie Kartuzów, po zjednoczeniu Kastylii i Aragon (wzmacnia się władza królewska, min. dzięki Świętej Inkwizycji). Leyes de Toro (na początku XVI w.) - najważniejszy pomnik prawa hiszpańskiego.
pierwszeństwo ustaw królewskich przed prawem zwyczajowym
do XIX w. obowiązywały przepisy dot. prawa…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)