To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Zniewolenie i wyzwolenie narodów Europy Środkowo-Wschodniej: 1945—1989. Zniewolenie narodów Europy Środkowo-Wschodniej polegało na objęciu przez komunistów władzy, po II wojnie światowej, w Państwach Europy Środkowo-Wschodniej oraz ekspansywnym narzucaniu przez rząd ZSRR krajom satelickim własnego systemu ustrojowego. Związek Radziecki przejmował kontrolę nad kolejnymi państwami wprowadzając własnych ludzi do rządów państw satelickich. Dzięki takiej polityce kraje Europy Środkowo-Wschodniej były stopniowo sowietyzowane. Pełne zniewolenie w tych krajach nastąpiło z chwilą wprowadzenia w nich ustroju komunistycznego i gospodarki centralnie planowanej, to spowodowało całkowite uzależnienie polityczne i ekonomiczne od ZSRR.
Konferencja w Jałcie Powojenny ład w Europie został ustalony podczas konferencji w Teheranie, Jałcie oraz Poczdamie, jednak najistotniejsze dla ZSRR były dyskusje toczące się w krymskim kurorcie. Konferencja jałtańska, trwająca w dniach od 4 do 11 lutego 1945r. utrwaliła dominację polityki Józefa Stalina na obszarze Europy Środkowo-Wschodniej. Fakt ten został zatwierdzony przez premiera Wielkiej Brytanii, którym był wówczas Winston Churchill, oraz prezydenta Stanów Zjednoczonych - Franklina Delano Roosevelta. Dominacja ZSRR nad Europą Środkowo-Wschodnią w momencie zakończenia działań II WŚ wynikała z faktu stacjonowania na jej terenie wojsk Armii Czerwonej.
Formowanie bloku wschodniego Działania, mające na celu podporządkowanie polityki danego państwa zaleceniom Kremla opierały się na stworzeniu frontów narodowych. Pod ich pojęciem rozumie się koalicje komunistów, z innymi partiami lewicowymi, które obejmowały kontrolę nad kluczowymi dla rządzenia resortami, przede wszystkim obrony. Dzięki przeprowadzeniu najczęściej sfałszowanych wyborów, eliminacji opozycji oraz rozbudowie aparatu bezpieczeństwa państwo Europy Środkowo-Wschodniej stawało się jedynie sowieckim satelitą. Osiągnięty stan realizował wytyczne systemu polityczno-ekonomicznego ZSRR określanego mianem „stalinizmu”, a jego upowszechnianie uznaje się za proces „stalinizacji”.
W Bułgarii, Czechosłowacji i Polsce władzę zdobyli zwolennicy polityki Stalina, odpowiednio: Georgi Dymitrow, Klement Gottwald i Bolesław Bierut. Po abdykacji monarchy Michała I z tronu rumuńskiego na skutek zręcznej polityki Kremla orbita wpływów radzieckich poszerzyła się o historyczne regiony Wołoszczyzny, Banatu oraz Transylwanii. Na Węgrzech natomiast komuniści siłą usunęli opozycję. Po utrwaleniu stanowiska politycznego przez Niemiecką Socjalistyczną Partię Jedności na terenie sowieckiej strefy okupacyjnej Niemiec ogłoszono powstanie Niemieckiej Republiki Demokratycznej. Tym samym oddziaływanie Związku Radzieckiego przesunęło się ku zachodowi.
Polityka ZSRR od momentu zakończenia działań wojennych opierała się na stworzeniu całej grupy wiernych mu ideowo i politycznie państw. Taki układ sił określa się mianem bloku wschodniego, a charakterystyczną cechą wpływu Stalina na jego oblicze była postępująca modernizacja struktur poszczególnych partii komunistycznych. Prowadziło to do wewnątrzpartyjnych „czystek” i ujednolicenia polityki danego państwa według socjalistycznej myśli Stalina.
(…)
…. Poza tym, wielu mieszkańców Berlina Zachodniego oraz tamże pracujących mieszkańców Berlina Wschodniego kupowało na czarnym rynku po korzystnym kursie marki wschodnie, by za nie kupować artykuły spożywcze lub nieliczne produkty konsumpcyjne o wysokiej jakości. Osłabiało to dodatkowo gospodarkę planową na wschodniej stronie. Zamknięcie granic przy pomocy muru miało dodatkowo posłużyć władcom Bloku Wschodniego do zablokowania tzw. wyboru przy pomocy nóg, tzn. ucieczki z "państwa chłopów i robotników".
„Ograniczona suwerenność” Breżniewa
W 1964 roku stanowisko I sekretarza KC KPZR objął Leonid Breżniew. Wprowadził on do polityki ZSRR względem państw demokracji ludowych zasadę „ograniczonej suwerenności” (1968) w krajach Układu Warszawskiego obowiązuje ograniczenie suwerenności państw członkowskich na rzecz interesów…
… w Europie Środkowo-Wschodniej stworzono określenie „demokracja ludowa”. W realizacji stalinowskich założeń przez państwa „demokracji ludowej” pomóc miała działalność Biura Informacyjnego Partii Komunistycznych i Robotniczych, utworzonego 27 września 1947r. w Szklarskiej Porębie. Koordynowało ono aktywność partii komunistycznych pod przewodnictwem ZSRR, dzięki czemu możliwa była ingerencja Moskwy…
…-Wschodniej wejść na drogę transformacji ustrojowej. Nastąpiło wyzwolenie tych że państw, które można zdefiniować następująco: zmierzch prymatu ZSRR nad państwami Europy Środkowo-Wschodniej nastąpił wraz z oficjalnym rozwiązaniem RWPG i Układu Warszawskiego, odpowiednio w czerwcu i lipcu 1991r. 25 grudnia 1991r. Wyzwolenie przejawiało się obaleniem komunizmu i wprowadzeniem demokracji w tych państwach…
… Radzieckiego w sprawy CSRS było samopodpalenie studenta Jana Palacha. Wydarzenia praskie miały wpływ na znormalizowanie sytuacji w bloku wschodnim.)
Solidarność
Pierwszym poważnym problemem, kruszącym monolit doktryny „ograniczonej suwerenności” Breżniewa było powstanie ogólnopolskiego Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” w 1980r. Bardzo wyraźnie rysowała się wówczas możliwość zbrojnej…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)