Znaczenie platonizmu dla kultury Antyku- opracowanie

Nasza ocena:

5
Pobrań: 28
Wyświetleń: 553
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Znaczenie platonizmu dla kultury Antyku- opracowanie - strona 1 Znaczenie platonizmu dla kultury Antyku- opracowanie - strona 2

Fragment notatki:

Wyjaśnij znaczenie platonizmu dla kultury Antyku. Wyjaśnij znaczenie pojęcia eksperyment. Wskaż na reprezentantów filozofii empirycznej, dla których eksperyment odgrywał istotne znaczenie w rozwoju nauki.
Platonizm dla kultury Antyku
Uważał on świat realny, rzeczywisty w jakim żyjemy za niedoskonałe odbicie świata doskonałego, zwanego światem idei. Człowiek oprócz materialnego ciała podlegającego procesowi zniszczenia posiada niematerialną część - duszę, która w chwili śmierci zmierza w kierunku świata idealnego. Dusza nadaje ciału życie powoduje ruch, jednakże ciało ogranicza ją i stanowi tylko tymczasowe miejsce pobytu. filozofia ma ułatwić duszy żyjącej w ciele odnalezienie swoich związków ze światem idei. Platonizm wywarł silny wpływ na myśl europejską a szczególnie na chrześcijańskie myślenie religijne.
Przemożny wpływ platonizmu na kulturę starożytną datuje się właściwie od I wieku p.n.e. (jako neoplatonizm). Nauki Platona nie przyjęły się do końca nawet w jego własnej Akademii.
Eksperyment to w naukach przyrodniczych i behawioralnych zbiór działań wzbudzających w obiektach materialnych określone reakcje i zjawiska w warunkach pozwalających kontrolować wszelkie istotne czynniki, które poddaje się dokładnej obserwacji.
Eksperymenty wykonuje się w celu potwierdzenia lub sfalsyfikowania określonej teorii. Teoria z jednej strony określa ściśle warunki eksperymentu a z drugiej nadaje sens poczynionej w wyniku eksperymentu obserwacji i w ogóle decyduje, co w danym eksperymencie jest właściwą obserwacją, a co tylko nieistotnym jego zakłóceniem. Jak twierdził Immanuel Kant eksperyment jest swojego rodzaju pytaniem jakie teoria zadaje naturze.
Eksperyment (w formie tzw. E. jakościowego) stosowany był już w nauce starożytnej .Uznanie w XVII w. metody eksperymentalnej za istotny czynnik procedury naukowej traktowane jest jako początek nauki nowożytnej .
Empiryzm - filozofia zakładająca, że źródłem ludzkiego poznania są wyłącznie, lub przede wszystkim bodźce zmysłowe docierające do naszego umysłu ze świata zewnętrznego, zaś wszelkie idee, teorie itp. są w stosunku do nich wtórne.
Empiryzm stoi w ostrej sprzeczności z racjonalizmem filozoficznym, który zakłada, że źródłem poznania są właśnie idee, zaś bodźce zmysłowe mają znaczenie drugorzędne.
Pierwszym filozofem, który krytykował takie poznanie był Heraklit - "Złymi świadkami są oczy i uszy ludziom, którzy noszą duszę barbarzyńców". Współczesna koncepcja empiryzmu została wysunięta przez Rogera Bacona a następnie rozwinięta i doprowadzona do paradoksalnych konsekwencji przez Johna Locke'a, George'a Berkeleya oraz Davida Hume'a.
Można wyróżnić empiryzm metodologiczny, który zakłada nieistnienie sądów syntetycznych a priori i empiryzm genetyczny, który głosi, że umysł ludzki jest pierwotnie pozbawiony treści poznawczych (tabula rasa `nie zapisana tablica`), dopiero doświadczenie bezpośrednio lub pośrednio powoduje zapełnienie tej pustki sądami. Skrajną postacią empiryzmu genetycznego jest

(…)

…`), dopiero doświadczenie bezpośrednio lub pośrednio powoduje zapełnienie tej pustki sądami. Skrajną postacią empiryzmu genetycznego jest sensualizm, który głosi, że nie ma niczego w umyśle, czego nie było wpierw w zmysłach. Poglądem przeciwstawnym do empiryzmu genetycznego jest natywizm.
Z nurtu "czystego" empiryzmu wykształciło się szereg innych prądów filozoficznych: kantyzm, pozytywizm, pozytywizm…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz