Planeta Ziemia Ziemia we Wszechświecie Ziemia jest bryłą podobną do nieco spłaszczonej kuli, o promieniu równikowym około 6378 km i promieniu biegunowym 6357 km. W skali kosmicznej jest to niewielkie ciało niebieskie, wystawione na przeróżne oddziaływania fizyczne, takie jak grawitacja i promieniowanie, pochodzące od innych ciał niebieskich. Ziemia, wraz z całym Wszechświatem, ma swoją historię — nie jest bytem statycznym, trwającym niezmiennie w jednakowej postaci. W myśl współczesnych poglądów. Wszechświat, jaki dziś znamy, powstał około 15 mid lat. Właśnie wtedy nastąpiła tzw. pierwsza osobliwość, tajemniczy Wielki Wybuch (Big Bang) — który trwa do tej pory, bo Wszechświat nadal się rozszerza. Ekstrapolując jego ekspansję do punktu początkowego domyślamy się, kiedy wybuch nastąpił. Prawa fizyki zaczęły obowiązywać już w pierwszych ułamkach sekund istnienia świata. Tego, co „było przedtem", nie da się dyskutować w kategoriach nauki. Tempo ewolucji Wszechświata jest teraz znacznie mniejsze niż w pierwszych minutach, zaraz po Wielkim Wybuchu. Jednak stale powstają i giną gwiazdy, coraz równomierniej szemu rozproszeniu ulega energia. Czy jest to sekwencja zmian kierunkowych, czy też jedna z faz oscylacji — nie jest to problem dla ekologów. Historia Ziemi jako jednej z planet Układu Słonecznego sięga 4,5-5 mid lat. Jest to mniej więcej połowa czasu, przez jaki trwać będzie nasze Słońce, zanim wyczerpie się zapas paliwa termojądrowego i Słońce przekształci się w „czerwonego olbrzyma", niszcząc przy tym swój układ planetarny. Ale 10 mid lat, przez które dane jest trwać naszemu Układowi Słonecznemu, to okres stosunkowo bardzo długi. Gwiazdy o masach większych niż Słońce żyją krócej. Gwiazdy mniejsze są co prawda długowieczne, ale wypromieniowują znacznie mniej energii. Wielkość i długowieczność Słońca miały decydujące znaczenie dla rozwoju życia na jednej z jego planet. Co najmniej od 3,5 mid lat na Ziemi trwa życie organiczne, którego podstawowe zasady fizykochemiczne, jak się wydaje, przez cały ten czas nie różniły się zasadniczo od obowiązujących obecnie. Niektórzy sądzą, iż życie na Ziemi mogło powstać już wkrótce potem, jak glob nasz ostygł wystarczająco, by skropliła się para wodna — mogło to więc być nawet 4 mid lat temu. Dopiero od około 600 min lat mamy dobrą dokumentację paleontologiczną rozwiniętych form życia, zasadniczo podobnych do dzisiejszych. Co
(…)
… do naszych. Rozpoczęło się prawdziwe „polowanie na planety".
Środowisko kosmiczne
Przestrzeń międzyplanetarną przenika bardzo słabe pole magnetyczne oraz promieniowanie różnej mocy i różnego rodzaju. Oprócz
promieniowania kosmicznego, pochodzącego z przestrzeni międzygwiezdnej i odznaczającego się wielką energią, ale małą gęstością
cząstek, od Słońca rozchodzi się też tzw. „wiatr słoneczny": strumień cząstek o znacznie…
… te stanowią strefę pułapek magnetycznych, zatrzymujących naładowane
cząstki promieniowania kosmicznego i ,,wiatru słonecznego", które dzięki temu nie docierają do powierzchni Ziemi.
Hipoteza Milankovica
Natężenie promieniowania słonecznego padającego na powierzchnię Ziemi zależy oczywiście od odległości od Słońca. Odległość ta
zmienia się ustawicznie z powodu zmian położenia Ziemi względem Słońca. Ruch kuli…
… lat świetlnych od nas.
Odkrycia dokonał polski astronom, pracujący stale w USA, Aleksander Wolszczan; najpierw, w roku 1990, odkrył
pulsara PSR 1257+12. Pulsary to osobliwego typu gwiazdy, a właściwie szczątki gwiazd, niewielkie, supergęste
ciała niebieskie, wirujące z ogromną prędkością. Pulsar PSR 1257+12 wykonuje ponad 160 obrotów na sekundę,
jego masa przekracza o połowę masę Ziemi, ale średnica wynosi…
… nieregularności sygnałów (rejestrowanych przez ponad rok) z zastosowaniem
superszybkich komputerów doprowadziła do wniosku, że wokół pulsara krążą planety; można było nawet
wyznaczyć ich masy (2-3 razy większe od masy Ziemi) i orbity (o wielkości dość podobnej do orbit Merkurego i
Ziemi). Można wyobrazić sobie warunki, jakie mogą panować na tych planetach: regularne naświetlanie wiązką
silnego promieniowania…
… słoneczne jest półkula południowa, a w drugim półroczu, w
aphelium — półkula północna. Dwa razy do roku promienie słoneczne padają prostopadle na równik kuli ziemskiej i stycznie do
powierzchni globu na biegunach — są to punkty równonocy jesiennej (23 września) i wiosennej (21 marca). Momenty, w których oś
obrotu kuli ziemskiej najbardziej pochyla się w7 kierunku Słońca biegunami, noszą nazwę przesileń…
…, ciekły i stały metan (być może również inne związki
organiczne) w temperaturze — 180°C. Z początkiem XXI wieku na Tytanie wyląduje automatyczna sonda „Cassini-Huygens"
(wspólne przedsięwzięcie europejsko-amerykańskie), wtedy dowiemy się pewnie czegoś więcej o tym egzotycznym świecie. lo
zbudowana jest z krzemu i siarki, ma atmosferę z dwutlenku siarki i czynny, siarkowy wulkanizm, podczas gdy Ganimedes…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)