Zgromadzenie Narodowe. Skład i zadania.
Określenie charakteru ustrojowego Zgromadzenia Narodowego nie zostało dokonane w Konstytucji. Zgromadzenie ma pewne kompetencje własne, a przy ich wykonaniu działa jako jedno ciało parlamentarne, bez rozróżniania Sejmu (posłów) i Senatu (senatorów). W swej istocie Zgromadzenie składa się nie tyle z Sejmu i Senatu, co z posłów i senatorów, którzy obradują i głosują wspólnie i których należy traktować jako członków Zgromadzenia. W tym sensie Zgromadzenie Narodowe jest czymś zupełnie innym niż tzw. Wspólne posiedzenia Izb, w ramach których nie można podejmować żadnych aktów prawnie wiążących, a Sejm i Senat zachowują własną tożsamość.
Organizacja wewnętrzna i tryb funkcjonowania Zgromadzenia są ukształtowane w sposób właściwy ciałom parlamentarnym. Konstytucja przesądza jedynie dwie zasady.
Zgromadzeniu przewodniczy Marszałek Sejmu lub w jego zastępstwie Marszałek Senatu,
formą działania Zgromadzenia są wspólne obrady pełnego składu obu izb.
Dalsze konkrety ustali regulamin Zgromadzenia, stanowi, że ZN działa w przypadkach określonych w Konstytucji. Określenie kompetencji Zgromadzenia opiera się o zasadę enumeracji: wszystkie przypadki, w których może działać Zgromadzenie muszą być w sposób wyraźny określone w przepisach konstytucyjnych - ani ustawodawstwo zwykłe, ani praktyka nie mogą rozszerzyć katalogów tych przypadków. Konstytucja pozostawiła Zgromadzeniu kompetencje związane jedynie z osobą Prezydenta Rzeczypospolitej polskiej, a mianowicie:
przyjmowanie przysięgi od nowego wybranego prezydenta,
stwierdzanie trwałej niezdolności prezydenta do sprawowania urzędu ze względu na stan zdrowia, nie dotyczy to jednak sytuacji gdy niezdolność do sprawowania urzędu ma charakter przejściowy,
stawianie prezydenta w stan oskarżenia przed Trybunałem Stanu.
Zgromadzeni nie ma natomiast żadnych kompetencji związanych z procedurą dokonywania zmian w Konstytucji
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)