To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Żegluga śródlądowa w Polsce jest w zaniku.
Zasięg oddziaływania żeglugi śródlądowej - tylko tam, gdzie rzeka o odpowiedniej szerokości i głębokości mija w swym biegu 2 lub więcej państw lub też gdzie rzeki połączone są kanałami, co uniemożliwia przewóz ładunków w relacjach międzynarodowych.
Żegluga śródlądowa przeżywała swój rozkwit w wiekach XVIII i XIX.
Żegluga śródlądowa poważnie straciła na swoim znaczeniu w momencie pojawienia się kolei żelaznych.
Głównymi cechami transportu są:
Przystosowanie środków transportu (barek) do przewozów towarów w dużych partiach i raczej masowych
Niskie prędkości eksploatacyjne taboru
Nieregularność przewozów, będąca wynikiem oddziaływania czynników naturalnych (warunków klimatycznych), np. czasowe zawieszenie przewozów, spowodowane zamarzaniem lub niskim stanem wody
Niskie koszty wykonywanie przewozów, przy znacznej degresji kosztów jednostkowych przy przemieszczaniu na duże i średnie odległości
Słabe dostosowanie przestrzennego rozmieszczenia dróg wodnych w stosunku do lokalizacji ośrodków przemysłowo-handlowych, ogranicza zastosowanie środków tej gałęzi transportu
Zestaw pchany, poruszający się z prądem rzeki, może osiągać prędkość w granicach 10-15 km/h.
W transporcie śródlądowym mamy do czynienia jedynie z nieregularną żeglugą. Trudno mówić o częstotliwości usług tej gałęzi transportu. Żegluga śródlądowa ma wiele cech morskiej żeglugi specjalnej.
Żegluga śródlądowa może zapewnić bezpośrednie przewozy w relacjach dom-dom [przeładunek z barki na statek].
Podaż usług w żegludze śródlądowej jest zaproszona.
Większość jednostek pływających (90% taboru w Europie) należy do indywidualnych właścicieli, eksploatujących jedną barkę.
Mały stopień rozproszenia wykazuje strona popytowa [przewozy zlecają duże podmioty].
[Barka często służy jako miejsce zamieszkania].
W Europie ważną kwestią stało się zapewnienie wolności żeglugi po międzynarodowych drogach i kanałach. Ogólną zasadę wolności ogłosili już uczestnicy Kongresu Wiedeńskiego w 1815 roku.
Wolność żeglugi dla państw nadreńskich zapewniły:
Konwencja międzynarodowa, podpisana w Moguncji w 1831 roku.
Konwencja dla żeglugi reńskiej (tzw. akty Mannheimskie z 1865 roku)
Konwencje zostały potwierdzone przez Traktat Wersalki w 1919 roku. Rozszerzyły one wolność żeglugi po Renie.
W 1967 roku weszła w życie znowelizowana wersja Konwencji dla żeglugi reńskiej.
Podobne znaczenie dla Dunaju miały:
Traktat Paryski z 1856 roku
(…)
… zawarcia umowy przewozu jest konosament żeglugi śródlądowej, wydawany na życzenie załadowcy.
Kolejowo-wodny list przewozowy pozwala na podstawie jednego dokumentu wysłać w kilkudziesięciu wagonach kolejowych ładunek całobarkowy.
Przesyłki przewozi się, podobnie jak w żegludze morskiej, w ramach:
Czarterów na podróż, gdzie wynajmujący płaci wynegocjowaną stawkę za dysponowanie barką do przewozu konkretnego…
…, Niemiec i Holandii.
Ren jest dostępny dla statków o nośności do 2 tys. ton od Morza Północnego aż do Bazylei i 3 tys. ton od morza do Duisburga. Osią podsystemu południowoeuropejskiego jest Dunaj, który łączy ze sobą Niemcy, Austrię, Słowację, Węgry, Serbię, Czarnogórę, Rumunię, Bułgarię i Ukrainę. Rzeka ta jest dostępna dla barek o nośności 1,5 - 2 tys. ton.
Obydwa te podsystemy spięte są kanałem Ren…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)