To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Żegluga - transport śródlądowa traktowany jako rodzaj transportu jest całkowicie zależna tylko i wyłącznie od istnienia naturalnej drogi, czyli rzeki, nadziej jeziora. Żegluga śródlądowa nu najkorzystniejsze zastosowanie w przewozach na średnie i dalsze odległości przede wszystkim ładunków masowych o niskiej wartości Głównymi cechami tej gałęzi transportu są: • przystosowanie środków transportu - barek do przewozów towarów w dużych partiach i raczęj_masowych, • I stosunkowo długi czas dostawy wynikający z niskich prędkości eksploatacyjnych taboru,\ • nie regularność przewozów będąca wynikiem oddziaływania czynników naturalnych, • niskie koszty własne przewozów przy znacznej degresji kosztów jednostkowych przy przemieszczaniu na średnie i duże odległości, • słabe dostosowanie przestrzennego rozmieszczenia dróg wodnych w stosunku do lokalizacji centrów przemysłowo-handlowych, W transporcie śródlądowym towarówm mamy do czynienia jedynie z żeglugą nieregularną. Nie utrzymuje się połączeń regularnych, trudno więc mówić o częstotliwości usług tej żeglugi. Żegluga śródlądowa ma Jednak wiele cech morskiej żeglugi specjalnej. Koncentruje się ona na; • przewozach ładunków masowych w dużych ilościach, • obsługuje przez pewien dłuższy czas ciągi ładunkowe. Większość bowiem ładunków w żegludze śródlądowej przewozi się na tych suamych trasach, od tych samych nadawców do tych samych odbiorców. Przedmiotem żeglugi śródlądowej najczęściej są powtarzalne towary na określonych, stałych trasach. Mogą to być np.; - przewozy węgla z kopalni do portu morskiego lub do elektrowni, - przewozy materiałów budowlanych na tereny prowadzonych budów. Podaż usług w żegludze Śródlądowej od strony własnościowej jest rozproszona. Większość jednostek pływających (90% taboru) należy do indywidualnych właścicieli eksploatujących jedną barkę motorową. Oprócz nich funkcjonują oczywiście duże firmy armatorskie, dysponujące taborem liczącym nawet ponad sto barek, które mają główne znaczenie w organizacji rzecznego ruchu żeglugowego. Przewoźników śródlądowych dzielimy na; - 1. kontraktowych, czyi takich, którzy zawierają długoterminowe umowy czarterowe z Jednym załadowcą np. kopalnią, hutą, rafinerią, zakładem chemicznym, 2. publicznych, oferujących swoje usługi na rynku i nie związanych z konkretnymi zleceniodawcami. Mały stopień rozproszenia wykazuje natomiast strona popytowa. Wiąże się to z tym, że klientami są tu najczęściej stali załadowcy, wysyłający w sposób regularny duże partie ładunkowe.
(…)
… załadowcy, wysyłający w sposób regularny duże partie ładunkowe.
Niekiedy mają oni własny tabor przewozowy tzw. przewoźnicy przemysłowi.
w Europie ważną kwestią stało się zapewnienie wolności żeglugii po międzynarodowych rzekach i
kanałach.
Ogólną zasadę wolności ogłosił już Kongres Wiedeński w 1815r.
Wolność żeglugi dla państw nadreńskich zapewniła konwencja międzynarodowa podpisana w Moguncji
w 1831 r., a następnie tzw. Akty Mannheimskie z 1868 r., potwierdzone przez Traktat Wersalski (1919
r.), które rozszerzyły wolność żeglugi po Renie i jego głównych dopływach dla wszystkich bander.
Wolność żeglugi po Dunaju i jego głównych dopływach ustanowiono Traktatem Paryskim z 1856r.
W 1921 r. została przyjęta Barcelońska Konwencja Rzeczna, ustalająca normy prawne dla żeglownych
dróg wodnych, w której m.in…
… swobodna żeglugi dla statków wszystkich bander.
Pomimo tej zasady, poszczególne państwa zawierają ze sobą umowy regulujące warunki
wykonywania przewozów po ich sieciach wodnych, przewidujące min. konieczność uzyskiwania
zezwoleń (podobnie jak w transporcie samochodowym).
W obrębie Unii Europejskiej od 1 stycznia 1995 r. zniesione zostały wszelkie bariery w dostępie do
przewozów dla armatorów Unii…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)