Zastępstwo procesowe-opracowanie

32. ZASTĘPSTWO PROCESOWE. Swój początek wywodzi z bardzo uciążliwego wymogu w procesie legisakcyjnym polegającego na osobistym prowadzeniu sprawy. Osoby chore mogły z biegiem lat wyznaczać sobie zastępców procesowych, którzy mieli za zadanie bronić jej interesów. W procesie formułkowym zaczęto dopuszczać kognitorów i prokuratorów jako osoby będące zastępcami procesowymi. Kognitor był ustanawiany w sposób formalny w obecności przeciwnika procesowego, prokurator zaś najczęściej był osobą podległa stronie wyznaczającej go na swojego zastępcę a więc pełnił on tę funkcję w ramach szeroko pojętych swoich obowiązków dla danej osoby. Prokuratorów wyznaczały, więc w szczególności osoby zamożne. Zastępca taki miał, więc upoważnienie nadane mu w sposób nieformalny bez obecności przeciwnika a zdarzały się także przypadki go osoba taka nie miała upoważnienia w ogóle ( falsus procurator) Z biegiem lat funkcja kognitora zanikła i pozostał tylko procurator. ... zobacz całą notatkę