To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Zasady ogólne projektowania fundamentów
Projektując obiekt budowlany, w pierwszej kolejności rozważa się możliwość bezpośredniego posadowienia jego fundamentów (por. rys. 6.la). Mają one najczęściej postać ław lub stóp fundamentowych, rzadziej (przy gorszych warunkach gruntowych) rusztów bądź płyt (rys. 6.2). W wypadku tych fundamentów należy w projekcie ustalić głębokość ich posadowienia oraz wymiary podstawy w planie. Głębokość posadowienia fundamentów ustala się, biorąc pod uwagę:
a) głębokość występowania warstw geotechnicznych,
b) poziom zwierciadła wody gruntowej i przewidywane jego zmiany,
c) występowanie gruntów pęczniejących, zapa-dowych i wysadzinowych,
d) projektowany poziom powierzchni terenu w sąsiedztwie fundamentów, poziom posadzek pomieszczeń podziemnych (piwnic),
e) głębokości posadowienia obiektów sąsiednich (jeśli istnieją),
f) umowną głębokość przemarzania gruntów. Przyjęta głębokość posadowienia fundamentu powinna spełniać następujące warunki:
a) zagłębienie podstawy fundamentu w stosunku do powierzchni przyległego terenu nie powinno być mniejsze niż 0,5 m; projektowanie zagłębienia mniejszego wymaga uzasadnienia,
b) w gruntach wysadzinowych, tzn. wszystkich gruntach zawierających więcej niż 10% cząstek o średnicy mniejszej niż 0,02 mm, oraz wszystkich gruntach organicznych, poziom posadowienia powinien znajdować się poniżej umownej głębokości przemarzania hz, która - zgodnie z PN-81/B-03020 - w poszczególnych strefach Polski wynosi 0,80; 1,00; 1,20 i 1,40 m (rys. 6.3); głębokość przemarzania mierzy się od poziomu terenu lub poziomu posadzki piwnic w budynkach nieogrzewanych. Fundament posadowiony bezpośrednio powinien spełniać wymagania dwóch grup stanów granicznych:
1) nośności (I stan graniczny) - ze względu na nośność (stateczność) podłoża gruntowego,
2) użytkowalności (II stan graniczny) - ze względu na przemieszczenia (osiadania) podłoża gruntowego i konstrukcji obiektu budowlanego.
W obliczeniach uwzględnia się warunki występujące w stadium eksploatacji budowli (w sytuacji projektowej stałej).
Jeżeli grunt zalegający bezpośrednio pod fundamentem nie jest w stanie przenosić nacisków od obiektu budowlanego, to stosuje się jego wzmocnienie (np. zagęszczenie, iniekcję wzmacniającą) bądź wymianę (usuwa się warstwę gruntu słabego, np. nasypowego, i zastępuje ją np. zagęszczoną podsypką piaskowo-żwi-rową bądź betonem) lub fundamenty posada-wia się na palach, studniach, ścianach szczelinowych itp. (por. rys. 6.1).
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)