Zasada jednolitości nazywana również zasadą spójności - wykład

Nasza ocena:

3
Pobrań: 147
Wyświetleń: 1015
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Zasada jednolitości nazywana również zasadą spójności - wykład - strona 1 Zasada jednolitości nazywana również zasadą spójności - wykład - strona 2 Zasada jednolitości nazywana również zasadą spójności - wykład - strona 3

Fragment notatki:

ćwiczenia nr 7 09.04.2010
Zasada jednolitości nazywana również zasadą spójności:
zasada ta nie jest określona wyraźnie w orzecznictwie ETS ani w prawie pierwotnym. Istnieją 2 aspekty zasady jednolitości:
jednolitość zakłada, że prawo UE będzie w pełni jednakowo stosowane w wszystkich państwach członkowskich. Oznacz to zakaz powoływania się na prawo krajowe dla uzasadnienia naruszenia prawa UE.
Zasada ta domaga się eliminowania samego prawa UE wszystkich tych norm, które kolidują z normami wyższego rzędu. Oznacza to zakaz reprodukcji rozporządzeń dyrektyw i decyzji w prawie krajowym również zakaz oceny ważności aktów prawa UE z punktu widzenia prawa krajowego. Nakaz spójności wiąże się również z zasadą lojalności
4. Źródła prawa UE
Unia europejska ma dwa prawa. Po pierwsze prawo pochodzące od państw członkowskich tzw. prawo pierwotne - tj. prawo pochodzące od państw członkowskich, do którego zaliczamy po pierwsze traktaty założycielskie, protokoły i aneksy uzupełniające, traktaty modyfikujące oraz traktaty akcesyjne. Prawo pochodne - nazywane wtórnym, które pochodzi od instytucji i organów UE takie jak komisja Europejska czy Parlament Europejski. Stąd w prawie UE istnieje hierarchia źródeł prawa. Wiąże się ona z podziałem prawa unijnego na prawo pierwotne oraz prawo wtórne. Na szczycie hierarchii źródeł prawa UE znajdują się traktaty na których opiera się UE. Pierwszeństwo traktatów względem pozostałych elementów dorobku prawnego wynika z tego, że akty prawa wtórnego są przyjmowane przez instytucje wyłącznie w granicach i na podstawie kompetencji określonych w traktatach i na ich podstawie podlegają kontroli co do swej legalności. Następny szczebel w systemie źródeł prawa UE to umowy międzynarodowe z którymi zawiera z państwami trzecimi. Kompetencje Unii do zawierania umów międzynarodowych oraz tryb ich zawierania regulują przepisy traktatu, w szczególności art. 216 oraz art. 218 traktatu o funkcjonowaniu UE. Następne miejsce w hierarchii źródeł prawa Unijnego zajmują akty prawa pochodnego. Na czele hierarchii aktów prawa pochodnego znajdują się akty ustawodawcze a następnie akty o charakterze nieustawodawczym i akty nie mające charakteru wiążącego. Prawo stanowione przez poszczególne instytucje (organy Unii) jest nazywany prawem wtórnym, a akty prawne będące efektem procesu decyzyjnego określane są jako pochodne. Każdy z unijnych aktów wywołuje innego rodzaju skutki prawne i pozwala na osiągnięcie innych celów. Instytucje UE mogą realizując swoje cele traktatowe wydawać akty prawne określająca cele wiążące i niewiążące. Do wiążących zaliczyć można rozporządzenie, dyrektywę oraz decyzję. Do nie wiążących zalecenia i opinie.
Rozporządzenie - ma zasięg ogólny(ogólną moc wiążącą) tzn. obowiązek stosowania zawartych w nim norm prawnych dotyczy zarówno państw członkowskich w tym instytucji i sądów państw członkowskich jak i jednostek tzn. osób fizycznych lub prawnych, których dotyczy określona w tym akcie sytuacja. Obowiązuje w całości we wszystkich państwach członkowskich. Stosowane wprost i bezpośrednio co oznacza, że nie wymaga dodatkowych zabiegów wdrażających je do prawa krajowego. Można się powoływać przed organami administracyjnymi i sądowymi państw członkowskich na równi z przepisami prawa krajowego. W sytuacji gdy prawo krajowe jest sprzeczne z przepisami danego rozporządzenia przepisy rozporządzenia mają pierwszeństwo stosowania przed prawem krajowym. Rozporządzenie jest stosowane najczęściej w tych dziedzinach funkcjonowania UE w których uzasadnione jest pełne ujednolicanie prawa państw członkowskich np. wspólna polityka rolna.


(…)

… to jest aktu delegowanego, wykonawczego oraz bez przymiotnika. Akty ustawodawcze zgodnie z art. 289 traktatu o funkcjonowaniu UE rozporządzenia, dyrektywy i decyzje przyjmowane przez parlament i radę w ramach zwykłej procedury prawodawczej oraz w ramach jednej ze specjalnych procedur prawodawczych. Są aktami ustawodawczymi. Traktat o UE wyklucza ustanawianie aktów ustawodawczych w ramach wspólnej polityki
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz