To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Zarządzanie kryzysowe - idea i charakter zarządzania kryzysowego, struktura zarządzania kryzysowego. 26 IV 2007 r. - Ustawa o zarządzaniu kryzysowym. Instytucje reagowania kryzysowego - są to podmioty, odpowiedzialne przed społeczeństwem, które pojawiają się w sytuacji kryzysowej. Są wspomagane przez inne instytucje.
W ustawie o policji od Art. 16 do Art. 18B działania policji w sytuacji kryzysowej.
Sytuacja kryzysowa - sytuacja będąca następstwem zagrożenia i prowadząca w konsekwencji do zerwania lub znacznego naruszenia więzów społecznych przy równoczesnym poważnym zakłóceniu w funkcjonowaniu instytucji publicznych, jednak w takim stopniu, że użyte środki niezbędne do zapewnienia lub przywrócenia bezpieczeństwa nie uzasadniają wprowadzenia żadnego ze stanów nadzwyczajnych, o których mowa w art. 228 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Definicja jest nieprecyzyjna, nie wiadomo czym są więzy społeczne, ani instytucje publiczne.
Nie dotyczy ona szczególnych zagrożeń, konstytucyjne środki radzą sobie z tą sytuacją, jest ona:
- następstwem zagrożenia
- zerwaniem lub znacznym naruszeniem więzów społecznych
- zakłóceniem w funkcjonowaniu instytucji publicznych.
Sytuacja kryzysowa obejmuje 3 elementy:
- sytuację przedkryzysową
- kryzys
- sytuację pokryzysową
Jest to pojęcie szersze od samego kryzysu. Jest to zespół wewnętrznych i zewnętrznych okoliczności wpływających na podmiot w ten sposób, że zaczyna się w tym podmiocie proces zmienny. W efekcie dochodzi do zachwiania równowagi, a następnie do jej przywrócenia, dzięki podjętym środkom. Zarządzanie kryzysowe - to działalność organów administracji publicznej będąca elementem kierowania bezpieczeństwem narodowym, która polega na zapobieganiu sytuacjom kryzysowym, przygotowaniu do przejmowania nad nimi kontroli w drodze zaplanowanych działań, reagowaniu w przypadku wystąpienia sytuacji kryzysowych oraz na odtwarzaniu infrastruktury lub przywróceniu jej pierwotnego charakteru.
I FAZA - zapobieganie sytuacjom kryzysowym (minimalizacja ryzyka - prewencja, profilaktyka) - występuje tutaj problem transformacji zagrożeń. Sytuacja konfliktowa wymaga działań władzy publicznej.
II FAZA - przygotowanie do przejmowania kontroli nad sytuacją kryzysową - często nachodzi na I fazę, obejmuje wszystkie przedsięwzięcia organizacyjne, które przygotowują na okoliczności sytuacji kryzysowej, np. przygotowanie społeczeństwa na działalność ratowniczą, edukacja społeczna. Sprawia to, że w sytuacji kryzysowej zachowujemy się właściwie. Postać planowania cywilnego.
III FAZA - reagowanie w przypadku wystąpienia sytuacji kryzysowej - działania ujęte w planach służb, działają w sposób autonomiczny, zadania rutynowe, służby nie dostają nowych uprawnień.
(…)
…
Planowanie cywilne - jest to całokształt przedsięwzięć organizacyjnych, polegających na opracowaniu planów, mających na celu optymalne wykorzystanie dostępnych sił i środków w sytuacjach kryzysowych oraz w czasie stanów nadzwyczajnych i w czasie wojny. Jest to przygotowanie na każdą możliwą sytuację, są to działania bieżące i stałe.
…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)