To tylko jedna z 5 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Zależność współczynnika z a łamania światła od stężenia 1. Wstęp teoretyczny Atomy lub jony znajdują się w stanie ciągłego ruchu oscylacyjnego z charakterystycznymi częstościami własnymi. Oddziaływanie zmiennego pola elektrycznego z takimi oscylatorami ma charakter rezonansowy. Między współczynnikiem załamania światła n i statyczną przenikalnością elektryczna ε δ istnieje związek:
gdzie: μ ' - względna przenikalność magnetyczna; dla diamagnetyków bliska jedności
Równanie prostsze: może być stosowane przy długościach fal dostatecznie oddalonych od pasm absorpcji.
Gdy współczynnik załamania światła n dotyczy światła widzialnego to z równania Clausiusa-Mossattiego możemy wyznaczyć wielkość nazywaną refrakcją molową R .
gdzie: r - refrakcja właściwa
R - refrakcja molowa
M - masa molowa
d - gęstość
Refrakcja molowa ma sens fizycznej molowej polaryzacji elektronowej. Współczynnik załamania światła n zależy od częstości światła ν . Najczęściej mierzy się go dla żółtej linii sodowej.
Refrakcja należy do wielkości addytywnych. Można ją rozdzielić na składowe przypisane określonym atomom, wiązaniom czy też grupom atomowym. Korzystając ze schematu addytywności należy wprowadzić poprawki na szczególne układy wiązań:
gdzie: R i - wartość refrakcji atomowych
λ j - poprawki na wiązania wielokrotne i poprawki strukturalne
E - egzaltacja, występuje w przypadku sprzężonych wiązań wielokrotnych
Refrakcja jako polaryzacja elektronowa jest rezultatem polaryzowalności wszystkich elektronów, to jednak główny wkład do całkowitej polaryzowalności wnoszą elektrony zewnętrzne.
Refrakcja molowa jest wielkością charakterystyczną dla danej substancji. Nie zależy od temperatury, ciśnienia ani stanu skupienia.
2. Obliczenia Równanie regresji:
A = 0,0010 ± 1,08 ⋅ 10 − 5 B = 1,3319 ± 4,25 ⋅ 10 − 4 Dla badanych próbek stężenia wynoszą odpowiednio:
I - 2,15 % III - 8,89 % Gęstości (dla wody i glikolu dane literaturowe: "Poradnik chemika analityka", WNT, Warszawa 1989; dla próbek I i III wyznaczone piknometrycznie):
(…)
… glikol - 1,1135 g/cm3 I - 1,0024 g/cm3 III - 1,0109 g/cm3 Obliczam ułamki molowe glikolu etylenowego w poszczególnych próbkach:
gdzie: Cp - stężenie procentowe roztworu CpI = 2,15% CpIII = 8,89%
mr - masa roztworu
d - gęstość roztworu dI = 1,0024 g/cm3dIII = 1,0109 g/cm3 V - objętość roztworu V = 25 cm3 mg - masa glikolu
mw - masa wody
Mg - masa molowa glikolu Mg = 62 g/mol
Mw - masa molowa wody Mg…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)