Zasada niedyskryminacji (zakaz dyskryminacji) .
Zgodnie z art. 11 3 k.p. niedopuszczalna jest jakakolwiek dyskryminacja w zatrudnieniu: bezpośrednia albo pośrednia. Zakaz dyskryminacji jest często wprost wiązany z naruszeniem zasady równouprawnienia pracowników. Jeśli zatem osoba ma w sposób nieuzasadniony gorsze uprawnienia, to znaczy że jest dyskryminowana. Może też dojść do dyskryminacji bez naruszania zasady równości. Dyskryminacja może mianowicie polegać na równym traktowaniu w sytuacji, gdy ze względu na rodzaj i jakość pracy niektórzy pracownicy powinni zostać wyróżnieni i mieć lepsze uprawnienia.
Dyskryminacja bezpośrednia polega na mniej korzystnym traktowaniu danego pracownika w porównaniu z innymi, z przyczyn dyskryminacyjnych (art. 18 3a § 3 k.p.).
Dyskryminacja pośrednia polega na nieuzasadnionym zróżnicowaniu statusu grup pracowniczych, na skutek pozornie neutralnej decyzji pracodawcy (art. 18 3a § 4 k.p.).
Przepis art. 18 3b § 1 k.p. wskazuje jako możliwe przejawy dyskryminacji:
odmowę nawiązania stosunku pracy lub rozwiązanie stosunku pracy,
niekorzystne ukształtowanie wynagrodzenia albo innych warunków zatrudnienia,
pominięcie przy awansowaniu albo dostępie do świadczeń, pominięcie przy typowaniu do udziału w szkoleniu zawodowym. Szczególnymi formami dyskryminacji są molestowanie i molestowanie seksualne: molestowanie polega na zachowaniu, którego celem lub skutkiem jest naruszenie godności pracownika i stworzenie wobec niego zastraszającej, wrogiej, poniżającej, upokarzającej lub uwłaczającej atmosfery (art. 18 3a § 5 k.p.); molestowanie seksualne to forma dyskryminacji ze względu na płeć, polegająca na nieakceptowalnym zachowaniu o charakterze seksualnym lub odnoszącym się do płci pracownika, którego celem lub skutkiem jest naruszenie godności albo poniżenie bądź upokorzenie pracownika.
To pracodawca musi udowodnić, że w różnicowaniu sytuacji pracowników kierował się przesłankami obiektywnymi, pracownik natomiast nie musi udowadniać stosowania wobec niego przesłanek dyskryminacyjnych (art. 18 3b § 1 in fine k.p.).
Pracownik, który doznał dyskryminacji, ma prawo do odszkodowania w wysokości nie mniejszej niż jedno minimalne wynagrodzenie za pracę (art. 18 3d k.p.). Celem odszkodowania jest całkowite pokrycie szkody doznanej przez osobę.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)