Zagadnienie mocy wiążącej wykładni dokonywanej przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości

Zagadnienie mocy wiążącej wykładni dokonywanej przez ETS
Kwestia mocy wiążącej orzeczeń ETS wydanych na podstawie art. 234 nie została jednoznacznie przesądzona
w przepisach traktatowych. Niemniej, zgodnie z art. 7 TWE ETS jest jednym z organów wspólnotowych czuwających
nad wykonaniem zadań nałożonych na Wspólnotę.
Zapewnienie jednolitości prawu wspólnotowemu wymaga traktowania orzeczeń ETS jako wiążących.
Państwa członkowskie zobowiązane są do przestrzegania prawa wspólnotowego w jednakowym stopniu. By postulat
ten mógł być realizowany, prawo to musi być jednakowo rozumiane i stosowane.
Poza tym państwa członkowskie obowiązuje wyrażona w art. 10 TWE zasada solidarności. Zgodnie z tym
przepisem „Państwa Członkowskie podejmują wszelkie właściwe środki ogólne lub szczególne w celu zapewnienia
wykonania zobowiązań wynikających z niniejszego Traktatu lub z działań instytucji Wspólnoty. Ułatwiają one
Wspólnocie wypełnianie jej zadań. Powstrzymują się one od podejmowania wszelkich środków, które mogłyby
zagrozić urzeczywistnianiu celów niniejszego Traktatu ”.
ETS wzywa do brania pod uwagę wykładni przyjętej w sentencji jego wyroków. Mimo iż ETS nie jest związany
swoimi orzeczeniami, konsekwentnie powołuje się na nie w podobnych sprawach, co kształtuje tzw. ustaloną linię
orzeczniczą. Wzmacnia to rangę powyższych orzeczeń.
Zdarza się jednak, że ETS odstępuje od ustalonej wcześniej linii orzeczniczej. Wynika to z tego, że proces
integracji europejskiej jest procesem niezwykle dynamicznym i ETS stara się dostosować do aktualnych potrzeb
procesu integracji.
... zobacz całą notatkę