PANPSYCHIZM - pogląd na strukturę rzeczywistości przypisujący całej materii nie tylko właściwości życia, lecz także naturę świadomości, analogiczną do cech psychiki ludzkiej; wg Bruno: każda cząstka świata obdarzona jest życiem, które jest duchem (świadomością); wg La Mettrie: dusza jest substancją, która znajduje się nawet w najdrobniejszej cząstce istot organicznych, każdy okruch materii ma właściwości psychiczne. PANTEIZM* - PATRYSTYKA - ogół koncepcji teologiczno filozoficznych tworzonych w II-VIII w. przez Ojców Kościoła i innych pisarzy chrześcijańskich; próba przedstawienia i uzasadnienia w sposób rozumowy podstawowych tez wiary (o jednym Bogu osobowym, niezmiennym, wiecznym; o człowieku złożonym z ciała i nieśmiertelnej duszy, upadłym i odkupionym przez Syna Bożego); gałąź teologii zajmująca się treścią pism Ojców Kościoła. ZŁOTY ŚRODEK - Jeśli chodzi o państwo, twierdził Arystoteles, że jego dobro jest głównym celem. Dzięki temu, że ludzie są różni, może się rozwijać, pełnią oni różne funkcje. Mówił, że z osób jednakowych państwo powstać nie może. Trzeba dać rozwijać się jednostkom indywidualnie, ale tak, by nie przeszkadzało to dobru ogólnemu. Uważał, że władcy mają prawo, w nawet powinni, ingerować w życie obywateli, których karać należy za egoizm i działanie przynoszące korzyść jedynie jemu. Popierał własność prywatną, ale zabiegał o tzw. ?właściwą miarę?. Ta miara to właśnie złoty środek . Arystoteles uważał, że ludzie posiadający za dużo są szkodliwi dla państwa, gdyż to właśnie oni myślą o sobie, o korzyściach dla siebie. Ale równie dużym zagrożeniem są ci, którzy nie posiadają nic. Są wtedy gotowi na każde działanie, by wydobyć się ze swego ubóstwa, kieruje nimi desperacja, a to powoduje konflikty. Stosunki między tymi warstwami są ?zaognione?. Najlepszym rozwiązaniem i powodem, dla którego państwo trwa, jest tzw. klasa średnia, która według Arystotelesa uważana jest za najwartościowszy element w państwie. Złoty środek to nie cnota nie tylko dla jednostek, ale także w moralności społecznej. Sprawiedliwość, którą powinno kierować się państwo jest pomiędzy popełnieniem niesprawiedliwości i krzywdy a ich doznaniem. Z tego powodu Arystoteles porównywał sprawiedliwość do przyjaźni, twierdząc, że ?GŁÓWNYM ZADANIEM POLITYKI JEST TWORZENIE PRZYJAŹNI, GDYŻ NIE MOGĄ BYĆ PRZYJACIÓMI CI , KTÓRZY SIĘ KRZYWDZĄ WZAJEMNIE?. ZAKŁAD PASCALA - (Gra Pascala) - rozumowanie przedstawione w Myślach przez Blaise'a Pascala mające dowodzić, iż warto wierzyć w Boga . Pascal rozpatrzył dwa przypadki dotyczące istnienia Boga: Bóg istnieje i nagradza za wiarę życiem wiecznym . Bóg nie istnieje i nie istnieje życie wieczne. Człowiek może wierzyć lub nie wierzyć w istnienie Boga. Jeśli wierzy, to traci życie doczesne (na rzecz
(…)
….
WITALIZM - hipoteza zakładająca, że siły witalne (niematerialne) są obecne w zjawiskach życiowych. Witalizm występował u Arystotelesa w jego koncepcji duszy (entelechia). Arystoteles i kontynuatorzy jego metody badania procesów biologicznych twierdzili, że każda forma żywa posiada niepodzielną "duszę", która "rządzi" rozwojem (biosyntezą, cytogenezą, morfogenezą, embriogenezą), procesami adaptacji fenotypowej, oraz procesami reperacji i regeneracji. Zarówno mechanicyzm jak i materializm odrzucały hipotezę witalizmu. Mimo to, hipotezy czysto fizyczne (mechanicystyczne) dotyczące opisu życia były łatwo krytykowane. Dopiero gwałtowny rozwój biologii molekularnej pod koniec XX i w początkach XXI wieku spowodował, że witalizm został uznany za hipotezę, która nie poddaje się testom empirycznym…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)