To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Zachowanie. Na podstawie konceptualizacji sytuacji konfliktu podejmują jakieś działania aby radzić sobie z zaistniałym konfliktem. Zachowanie jednej strony jest bodźcem dla drugiej.
K. Thomas (1976), rozpatrując zachowania w konflikcie, rozróżnia trzy komponenty:
• orientacje,
• cele strategiczne i taktyki,
• uwarunkowania każdego z nich.
Orientacja uwarunkowana jest przez nasilenie pragnień - zaspokojenia własnych interesów i usatysfakcjonowania życzeń partnera. K. Thomas (1976) wyróżnia pięć orientacji:
rywalizacja, oznacza silną chęć zaspokojenia własnych interesów nawet kosztem drugiej strony,
dostosowanie się - w którym osoba rezygnuje z własnych interesów, a w pełni chce usatysfakcjonować partnera,
kompromisowa - obie strony częściowo ustępują, a częściowo coś zyskują, polega więc na preferowaniu umiarkowanej, niepełnej satysfakcji,
współpraca - odzwierciedla pragnienie pełnego zaspokojenia obu stron,
unikająca - wynika z braku chęci upierania się przy swoim, ale także braku współpracy z partnerem, aby uzyskał on to, na czym mu zależy.
Cele strategiczne i taktyki dzielą się na komponenta:
• integracji,
• dystrybucji.
Komponenta integracji to ogólnie mówiąc - ogólna suma satysfakcji obu stron. Komponent dystrybucji jest stopniem satysfakcji każdej ze stron. Jeśli chodzi o taktyki K. Thomas (1976) wyróżnia takie, które mają na celu zwiększenie własnej satysfakcji kosztem drugiej strony (taktyki rywalizacyjne), oraz takie, których celem jest łączna satysfakcja obu stron (taktyki kooperacyjne).
Reakc ja drugiej strony. Jest to czwarta faza procesu konfliktu. Są to interakcje prowadzone przez zachowanie drugiej strony. Według K. Thomasa (1976) na interakcje trzeba patrzeć z dwóch punktów. Z perspektywy reaktywnej, gdzie zachowania jednej strony są wynikiem zachowania drugiej i warunkują zachowania jej kolejne zachowania. Po drugie, trzeba uzgodnić, na ile interakcji podejmowane są wysiłki stron zmierzające do poradzenia sobie z konfliktem.
MODEL PROCESU KONFLIKTU WEDŁUG K. THOMASA (1976)
K. Thomas (1976) podkreśla, że w czasie trwania interakcji orientacja jednostki, cele strategiczne i taktyki mogą się zmienić, gdyż są reakcją na zachowanie partnera. Takie zmiany można rozpatrywać w terminach eskalacji - wzrostu poziomu konfliktu i deeskalacji - wygaszenie konfliktu.
Wyniki. Gdy zakończą się interakcje pojawia się jakiś wynik. Wynik jednego epizodu stanowi podstawę do następnego. Wynik może zostać zobrazowany przez stopień satysfakcji lub jej brak dla obu stron.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)