ZABURZENIA W ZAKERSIE POCZUCIA SIEBIE:
-DEPERSONALIZACJA - uogólnione poczucie zmiany siebie i swoich przeżyć, mamy poczucie, że coś się zmieni szczególnie w budowie, schemacie ciała, „ja fizycznego”.
-OBJAW SOBOWTÓRA - chory ma poczucie, jakby spostrzegał siebie poza granicami swojego ciała (jakby stał naprzeciw)
- OBJAW FANTOMOWY (zjawisko fantomu) - rzeczywiste zmiany naszego ciała mogą prowadzić do tego, że czujemy tak samo jakby tej zmiany nie było, np. u osoby po amputacji.
ZABURZENIA W ZAKRESIE POCZUCIA CHOROBY:
Rozróżniamy 3 wymiary:
1. Krytycyzm - zdolność do realistycznej oceny rzeczywistości (jest krytyczny wobec rzeczywistości)
2. Poczucie choroby - uznanie przez chorego że jego objawy mają charakter chorobowy
3. Gotowość leczenia - współdziałanie z terapeutami.
Jeżeli wystąpią wszystkie 3, to mówimy, że chory ma WGLĄD CHOROBOWY. Brak wglądu, to brak krytycyzmu, brak poczucia choroby brak gotowości leczenia.
Zaburzenia braku poczucia choroby występują u pacjentów urojeniowych, psychotycznych, ze schizofrenią, w zaburzeniach nerwicowych.
- SYMULACJA - świadome i celowe wytwarzanie objawów chorobowych (udawanie choroby), np. w sprawach sądowych, w wojsku, długotrwała symulacja, to zaburzenei osobowości,
- AGRAWACJA - przedstawianie rzeczywistych objawów w katastroficznym świetle (jako znaczni groźniejszych niż faktycznie są).
- POZOROWANIE CHOROBY (ZESPÓŁ MUNCHAUSENA) pozorowanie, rzeczywiste wytwarzanie objawów w celu uzyskania zabiegów medycznych, najczęściej chirurgicznych. Chcą być ciągle w szpitalu, ciągle operowani, itp; sami potrafią się uszkodzić, „zespół szpitalny”.
- DYSSYMULACJA - ukrywanie objawów zaburzeń psychicznych, najczęściej po jakimś okresie leczenia (np. jeżeli powiem, że nie mam jakichś objawów - nie widzę duchów - to mnie wypuszczą); często chorzy na schizofrenię. U chorych depresyjnych występuje dysymulowanie tendencji samobójczych.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)