Psychika ludzka stanowi złożoną, uporządkowaną organizację, w której formują się pewne mechanizmy odgrywające rolę wiodącą. Powstaje centralny system, który integruje całość ludzkich czynności regulacyjnych - system ten nazwać można osobowością człowieka. „Osobowość nie jest układem statycznym lecz stanowi dynamiczno-funkcjonalną strukturę właściwości psychofizycznych człowieka” (Wujek T.: Pojęcia pedagogiki, Warszawa, 1974). Pełnię osobowości w wieku dorastania i w związku z tym niektórzy autorzy wypowiadali się, że dopiero wtedy można mówić o osobowości. Już w pierwszych latach życia człowieka powstają podstawy osobowości i na każdym poziomie rozwoju zachodzą charakterystyczne zmiany oraz istnieją specyficzne warunki do jej kształtowania się. W wieku dorastania przejawia się osobowość w pełni, ale wtedy nie kończy się jej rozwój. Proces kształtowania się osobowości teoretycznie obejmować może całe życie człowieka i wpływ na niego mają różnorodne warunki. Rozwój osobowości jest procesem pojawiania się coraz to nowych dynamizmów i przejmowania przez nie wiodącej roli, co uwidacznia się w ukierunkowaniu aktywności człowieka. „Rozwój osobowości jest rezultatem działania czynników zewnętrznych (środowiska społecznego), wewnętrznych (dojrzewania funkcji psychomotorycznych) oraz integracji między nimi”.(Bogdanowicz M.: Psychologia kliniczna dzieci w wieku przedszkolnym, Warszawa, 1991, s. 229.). W wieku dorastania następuje ukształtowania się pełnej struktury osobowości. Charakteryzuje ją szeroki zakres relacji z otoczeniem - sięgają one poza ramy bezpośrednio dostępnych stosunków społecznych, obejmując wartości wyższe tworzy się zatem hierarchia wartości i celów na tyle elastyczna by mogła być dalej modyfikowana. Młody człowiek zaczyna świadomie określać swoje miejsce w świecie. Można powiedzieć, że po nabyciu umiejętności stawiania sobie celów i kierowania swoim postępowaniem zamyka się etap kształtowania pełnej struktury osobowości. Nie oznacza to jednak, że pozostaje ona od tej pory nie zmieniona. Osobowość, uformowana w tym okresie życia ma nieograniczone możliwości dalszego rozwoju. Ukształtowanie się dynamicznej struktury osobowości to istotna zmiana w działalności człowieka. Przestaje on być obiektem kształtowanym przez świat i staje się zdolny do przekształcania świata, staje się współtwórcą, samodzielnym członkiem społeczeństwa. Kształtowanie się podstaw osobowości poszczególnych jednostek ma przebieg bardzo zindywidualizowany. W związku z tym istnieje możliwość przyspieszonego lub opóźnionego tworzenia się struktury osobowości. Występują różnice jakościowe, które są wynikiem odmiennych treści przeżyć poszczególnych jednostek i warunków w jakich przebiega ich działalność. ??????????????????
W niekorzystnych warunkach może nastąpić także deformacja. Człowiek ma ogromne i nieograniczone możliwości realizowania własnej osobowości, gdy żyje i działa w społeczeństwie zorganizowanym, charakteryzującym się wysokim poziomem rozwoju. Te nieograniczone możliwości niosą różne niebezpieczeństwa. Główne tkwi w tym, że proces rozwoju przebiega przy ciągłym angażowaniu ukształtowanych poprzednio struktur w nowych sytuacjach. Deformacje tych struktur zaburzają ich funkcjonowanie, a to wpływa na powstawania nowych deformacji.
(…)
… na powstawania nowych deformacji.
Deformacje są możliwe na każdym etapie kształtowania się osobowości. Nie powstają od razu, lecz tworzą się stopniowo, początkowo nie ujawniając się wyraziście dają podstawę do późniejszych zaburzeń funkcjonowania, mogących wystąpić przy dalszych niesprzyjających warunkach. Rzadko spotyka się dzieci z zaburzeniami zachowania społecznego pochodzące z rodzin prawidłowych pod względem biologicznym i społecznym, reprezentujących należyte postawy wychowawcze. Nieprawidłowa osobowość u dzieci z patologicznych środowisk rodzinnych kształtuje się w wyniku wcześniej zaistniałych, przedłużających się sytuacji konfliktowych, które powodują brak poczucia bezpieczeństwa przeżywany przez dziecko we własnym domu. W wywiadach dzieci z zaburzeniami zachowania często spotyka się takie dane…
… najwyższej, temperamentu, sposobu reagowania na bodźce oraz napędu psychoruchowego.” (Koślacz A., Nowak R.: Psychiatria kliniczna i pielęgniarstwo psychiatryczne, Warszawa, 1986, s. 105). Zaburzenia osobowości różnią się od zmian osobowości czasem trwania i sposobem powstawania: są to stany rozwojowe, które ujawniają się w dzieciństwie lub w okresie dojrzewania i trwają nadal w okresie dojrzałości…
… w niekorzystnych warunkach środowiskowych. Uważa się, że osobowość większości socjopatów została niekorzystnie ukształtowana przez niewłaściwe wpływy wychowawcze (T. Bilikiewicz, 1973). Innym, obok socjopatii, zaburzeniem osobowości jest osobowość paranoiczna. Zaburzenie to cechują: nadmierna wrażliwość na niepowodzenia i odrzucenie, brak zaufania do ludzi, podejrzliwość, kłótliwość. Ludzie o osobowości…
… postaci zaburzeń zachowania
depresja młodzieńcza
9
…
… i utrwalone uzależnienie od leków i alkoholu, o którego wystąpieniu decydują predyspozycje osobowościowe i warunki psychospołeczne dalszego życia.
Zaburzenia swoiste dla okresu adolescencji, związane z trudnościami w realizacji zadań rozwojowych tej fazy życia i ustępujące wraz z osiągnięciem dorosłości.
Do takich zaburzeń w większości źródeł wlicza się:
zaburzenia jedzenia (anoreksja, bulimia)
szczególne…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)