WZMACNIACZ ODWRACAJĄCY Rys.10.9. Schemat wzmacniacza odwracającego. Schemat wzmacniacza przedstawiono na rysunku 10.4. Postępując zgodnie z procedurą na schemacie zaznaczone są węzły A i B i prądy płynące w układzie. Prąd płynący przez rezystor R 1 jest równy prądowi płynącemu przez rezystor R 2 . Przy założeniu, iż jest nieskończenie duża rezystancja wejściowa oraz rezystancja wyjściowa równa zeru. W myśl tego otrzymujemy:
;
Dla węzła B nie układamy równania, gdyż prądy polaryzujące są równe zeru.
I zgodnie z założeniami zawartymi w procedurze, w punkcie 1 i 5 mamy:
;
Węzeł B jest połączony przez rezystor R 3 do masy układu, zatem potencjał w punkcie B jest równy zeru, jest to tak zwany punkt masy pozornej.
Zgodnie z 6 i 7 punktem procedury, równania poszczególnych prądów są następujące:
;
;
Ponieważ
;
;
otrzymujemy napięcie na wyjściu równe:
; (10.26)
a wzmocnienie układu wynosi
; (10.27)
przy czym znak „ - „ oznacza odwrócenie fazy napięcia wyjściowego względem napięcia wejściowego. Rezystancja wejściowa układu jest równa R 1 , ponieważ punkt A jest punktem masy pozornej. Rezystancję wyjściową określa się zgodnie z zależnością obowiązującą dla układu ze sprzężeniem zwrotnym napięciowym równoległym.
W celu uzyskania kompensacji błędu (napięcia niezrównoważenia) spowodowanego różnymi pod względem wartości prądami polaryzującymi I we+ i I we- ( I we+ I we- 0 ), wartość rezystancji R 3 powinna być równa wartości rezystancji wynikającej z równoległego połączenia rezystorów R 1 i R 2 . Jeżeli rezystory te będą miały jednakową rezystancję, to otrzymuje się inwerter (wzmocnienie równe - 1).
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)