Wyznaczanie krzywych równowagowych ciecz-para w układzie dwuskładnikowym - sprawozdanie

Nasza ocena:

5
Pobrań: 182
Wyświetleń: 1316
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Wyznaczanie krzywych równowagowych ciecz-para  w układzie dwuskładnikowym - sprawozdanie - strona 1 Wyznaczanie krzywych równowagowych ciecz-para  w układzie dwuskładnikowym - sprawozdanie - strona 2 Wyznaczanie krzywych równowagowych ciecz-para  w układzie dwuskładnikowym - sprawozdanie - strona 3

Fragment notatki:

Gr.34 Zespół 10
Ćw. nr 2
Wyznaczanie krzywych równowagowych ciecz-para
w układzie dwuskładnikowym. Destylacja.
9.11.99
Tomasz Burnus
Maciej Grudzień
Tomasz Motyka
Ocena:
1. Wstęp:
Prawo Raoulta stwierdza, że przy stałej temperaturze ciśnienia cząstkowe par składników nad roztworem są wprost proporcjonalne do stężeń tych składników w roztworze.
Prawo to wyrażone jest wzorem:
pA=pA0*xA
gdzie:
pA- to ciśnienie cząstkowe par składnika A nad roztworem
pA0-to ciśnienie par nad czystym składnikiem A
x0- to ułamek molowy składnika A w roztworze
Prawo Raoulta stosuje się do roztworów doskonałych, a w rzeczywistości do roztworów bardzo rozcieńczonych. Prawo to również ma zastosowanie w przypadku roztworów substancji o podobnych właściwościach fizyko-chemicznych.
Prężność par nad roztworem może być przedstawiona za pomocą wykresu. Są trzy zasadnicze typy krzywych w zależności od rodzajów roztworu;
Typ I : Jest to przypadek kiedy roztwór jest doskonały czyli spełnia prawo Raoulta. .Przykładem takiej mieszaniny może być np.: benzen-toluen, heksan- pentan, metanol- etanol. Wykresem są tu linie proste.
Typ II : Jest to przypadek, w którym sumaryczna prężność par nad roztworem jest większa niż to wynika z prawa Raoulta. Na wykresie widzimy wtedy dodatnie odchylenie.
Typ III : Jest to przypadek, w którym sumaryczna prężność par nad roztworem jest mniejsza niż to wynika z prawa Raoulta. Na wykresie widzimy ujemne odchylenie.
Destylacja to proces fizykochemiczny służący do rozdziału substancji ciekłych. Polega na podgrzewaniu roztworu wieloskładnikowego do temperatury wrzenia pod stałym ciśnieniem zewnętrznym oraz odbieraniu i skraplaniu w chłodnicy powstających w ten sposób par. Warunkiem koniecznym stosowalności procesu destylacji jest różnica w składzie par i cieczy. W przypadku mieszanin azeotropowych metoda ta się nie sprawdza ponieważ dla danego ciśnienia występuje ekstremum temperatury wrzenia, przy której skład par nad roztworem jest identyczny ze składem roztworu. 2. Cel ćwiczenia:
Celem ćwiczenia jest wyznaczenie krzywych zależności temperatury wrzenia roztworu od jego składu, oraz krzywej zależności pomiędzy składem par a składem cieczy dla roztworu zbliżonego do doskonałego.
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz