Wytrzymałość obliczeniowa gruntu pod podstawą pala

Wytrzymałość obliczeniowa gruntu pod podstawą pala
Wartość jednostkowej wytrzymałości gruntu pod podstawą pala q(V) wyznacza się z wytrzymałości granicznej q.
Zależność q od rodzaju gruntu , stopnia zagęszczenia lub stopnia plastyczności.
Przy obliczaniu wytrzymałości obliczeniowej stosuje się współczynnik materiałowy jak w przypadku posadowień bezpośrednich:
γm ≤ 0,9
Wytrzymałość obliczeniową wyznacza się wzorem:
q (V) ≤m*q
W przypadku gruntów o małym kącie tarcia wewnętrznego (φn = 0) można przyjąć :
q (V) = 9 Sn(V) Sn(V) - wytrzymałość gruntu na ścinanie
Dane tabelaryczne dla głębokości hc = 10m i średnicy podstawy pala Do = 0,4m.
W przypadku głębokości mniejszych niż 10m wartość q należy przyjmować metodą interpolacji , przyjmując zero na poziomie terenu.
W gruntach niespoistych średnio zagęszczonych i zagęszczonych uwzględnia się wpływ średnicy podstawy pala Di na wytrzymałość gruntu:
dla h ≤ hc qi = q√Do/Di
oraz wpływ średnicy na głębokość krytyczną:
hci = hc√Do/di (całe wyrażenie Do/Di jest pod pierwiastkiem w obydwu przypadkach)
W przypadku pali wierconych głębokość krytyczną zwiększa się o 30 %.
Dla pozostałych gruntów wartości q nie zależą od średnicy pala i po przekroczeniu hc = 10 m przyjmują wartości stałe niezależne od głębokości.
... zobacz całą notatkę