To tylko jedna z 6 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Wykład monograficzny - wypalenie zawodowe 2011/2012 Wykład I - 21/02/2012
Zjawisko wypalenia zawodowego ujawniło się w latach 70. XX wieku. Przemiany cywilizacyjne, wzrastające wymagania stawiane służbom społecznym powodują, że koszty psychologiczne są coraz wyższe. Pojawiają się u przedstawicieli zawodów, w których bliska zaangażowana interakcja z drugim człowiekiem stanowi istotę profesjonalnego działania i warunkuje powodzenie w dalszym zawodzie, sukces i rozwój.
Zawody narażone na wypalenie zawodowe to: nauczyciele, pracownicy socjalni, lekarze, pielęgniarki, służby ratownicze, policjanci, pedagodzy, przedszkolanki, gospodynie domowe wychowujące dzieci itp.
Syndrom wypalenia zawodowego jest uniwersalny, lecz nie występuje u wszystkich reprezentantów zawodów usług społecznych. Pojęcie to stworzył w 1974 r. psychoanalityk Herbert Freudenberger, wskazał na wyczerpanie z powodu bardzo silnych napięć emocjonalnych, które dotykało osoby wykonywające zawody polegające na niesieniu pomocy innym. Herbert Freudenberger - 5 typów osobowości najbardziej podatnych na wypalenie Oddany i zaangażowany pracownik mający skłonność do brania na siebie zbyt wielu obowiązków przez zbyt długi czas, oraz do zbyt intensywnej pracy,
Pracownik nadmiernie zaangażowany w pracy, który swoje życie pozazawodowe uważa za nie satysfakcjonujące,
Pracownik o orientacji autorytarnej, uznający władzę i wymuszanie posłuchu za jedyne skuteczne środki kontrolowania innych,
Kierownik, który zwykle jest autentycznie przepracowany, a zaczyna uważać siebie za niezastąpionego,
Pracownik skłonny do nadmiernej identyfikacji ze współpracownikami oraz z klientami dla których pracuje. Terminologia „BURNOUT”
„Wypalanie się” - stosujemy, gdy kontekst znaczeniowy wyraźnie wskazuje na proces psychiczny, na dynamicznie zmieniające się mechanizmy.
„Wypalenie (zawodowe)” - posługujemy się nim wówczas, gdy jest mowa o zjawisku, o koncepcji albo o konstrukcje teoretycznym.
Wypalenie jako zespół trzech odmiennych zjawisk psychologicznych:
Emocjonalne wyczerpanie (emotional exhaust)
Dla określenia drugiego terminu używa się: dystansowanie się - wycofywanie się z kontaktu - stosowanie tzw. zdystansowanej (zobiektywizowanej) troski. W efekcie dochodzi do depersonalizacji postaw - podmiotów interakcji zawodowej. Powstaje bezosobowa, zdepersonalizowana interakcja.
Obniżone poczucie dokonań osobistych (Ch. Maslach) - reakcja na niepowodzenia w radzeniu sobie ze stresem zawodowym, co wiąże się z niezadowoleniem z własnych osiągnięć i braku kompetencji, obniżenie osobistego zaangażowania.
Freudenberger i G. Richelson:
(…)
… bezradności
Mogą zmieniać się cechy osobowości
Układ wegetatywny i hormonalny
Pobudzenie układu współczulnego (nadnercza i rdzeń nadnerczy - uwolnienie hormonów stresu - kortyzol, adrenalina, noradrenalina) Zmiany fizjologiczne wynikają z aktywizacji przez podwzgórze układu współczulnego i korę nadnerczy
Efekt działania tych układów: przyspieszony oddech, szybsza praca serca i układu krążenia, rozszerzenie…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)