To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Wymogi techniki prawodawczej. Wszystkie akty prawa miejscowego powinny być sporządzane zgodnie z dyrektywami techniki prawodawczej. Dyrektywy techniki prawodawczej są kierowane do osób redagujących akty prawa miejscowego, które wskazują, jak poprawnie formułować normy w tekście prawnym, jak poprawnie redagować cały tekst prawny, chodzi odrębnie o kwestie sformułowania nagłówka, który jest częścią nienormatywną, jak też całej części normatywnej składającej się z przepisów, jak właśnie te przepisy podzielić i wreszcie jak poprawnie wprowadzić ten nowo ustanowiony akt prawa miejscowego do systemu prawnego. Każdy podmiot stanowiący jest bowiem współtwórcą systemu prawnego i w przepisach końcowych musi rozstrzygnąć, jakie dotąd obowiązujące przepisy uchyla w związku z wejściem w życie norm ustalonego prawa. W Polsce zasady techniki prawodawczej od okresu międzywojnia mają charakter normatywny i ten charakter miał mieć znaczenie dla skuteczności tych reguł. W międzywojniu uznano, że jeżeli tym zasadom nada się taki charakter, to będą one zdecydowanie bardziej skutecznej, ponieważ ci redaktorzy, legislatorzy, którzy będą je naruszali mogą ewentualnie ponosić dyscyplinarną odpowiedzialność, łącznie z wyrzuceniem z pracy i prawdopodobnie tak było, bo w międzywojniu taka poprawność legislacyjna była zdecydowanie większa, a nie sądzę że było to tylko zasługą techniki prawodawczej, to było generalnie zasługą podejścia do prawa, którą traktowania prawa charakteryzującą się trwałością i stabilnością. Po wojnie nie zmieniono charakteru tych reguł, one dalej mają charakter normatywny. Pierwszymi powojennymi aktem było zarządzenie prezesa rady ministrów z 1952 , drugim aktem była uchwała RM z 5.11.1991 i ostatnim aktem jest rozporządzenie prezesa RM z 20.06.2002 i ta zmiana była następstwem konieczności dostosowania zasad do norm źródeł prawa, ponieważ jedynym aktem wykonawczym są rozporządzenia, innych form nie ma, stąd konieczność przyjęcia tej formy, no i oczywiście to rozwiązanie spowodowało fundamentalne zastrzeżenia, dotyczące zarówno rangi jak i jego zgodność z upoważnieniem zawartym w art. 14 ust. 5 i 6 ustawy z '96 o Radzie Ministrów oraz umiejscowieniem reguł o opracowywaniu aktów prawa miejscowego w tym też samorządu terytorialnego w akcie wykonawczym do ustawy o RM, co łamie oczywiście podział kompetencji, ponieważ przecież one nie podlegają RM. Oczywiście jest to zarzut związany z formą stanowionego prawa, natomiast czym innym jest problem treści reguł, które zawierają zasady techniki prawodawczej, bo niewątpliwie treść tych reguł ujednolica i optymalizuje redagowanie tekstów prawnych, a więc wpływa na poprawność. Jak są zasady techniki prawodawczej, czyli dyrektywy to istnieje wzór normatywny, z którym można porównać wytwór działalności prawodawczej, który co do formy jest tymi dyrektywami regulowany. Jeśli takiego wzoru nie ma, to nie ma z czym porównywać. Nie ma takiej miary uniwersalnej pozwalającej porównywać te wytwory. Niewątpliwie te zasady techniki prawodawczej zawartej w rozporządzeniu stanowią w porównaniu do poprzednich rozwiązań istotny krok naprzód. Oznacza to, że po raz pierwszy zasady techniki prawodawczej zawierają regulacje na temat prawa miejscowego, poprzednie tego nie zawierały, w poprzednich regulacjach nawet brak było takiego podziału na dyrektywy dotyczące ustaw oraz aktów wykonawczych, czyli te zasady w tym zakresie niewątpliwie należy uznać za krok do przodu, ale niestety to tylko tyle, że reguły dotyczące redak
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)