Różnica pomiędzy wymogiem uzgodnienia, a wymogiem zaopiniowania projektu MPZP poprzez pryzmat art. 106 kpa. Przede wszystkim opinia nie jest wiążąca, natomiast uzgodnienie jest wiążące. To istota. Teraz opinie: 2.gminnej lub innej właściwej w rozumieniu art. 8 komisji urbanistyczno-architektonicznej 3.wójtów, burmistrzów lub prezydentów miast, graniczących z obszarem objętym planem, w zakresie rozmieszczenia inwestycji celu pub-go o znaczeniu lokalnym. Organy z ustaw szczególnych: Z ust. o inspekcji sanitarnej z powiatowym inspektorem sanitarnym Z ust. prawo ochrony środowiska - wojewoda Z prawa wodnego - dyrektor gospodarki wodnej i wojewoda Z prawa górniczego - geolog (wymieniony w ust. o pizp) Z ust. o ochronie gruntów rolnych i leśnych z marszałkiem województwa dotyczące gruntów klasy IV i
z ministrem dotyczące gruntów klas I-III. Jeżeli w każdym z tych przypadków stosować art. 106 kpa, kogo zawiadomić? Nieprzemyślane rozwiązanie legislacyjne, ale dura lex sed lex, więc trzeba ten przepis bezwzględnie stosować. Jednym przepisem nieprzemyślanym do końca stworzono poważne problemy w związku z wymogiem stosowania art. 106 kpa do wszelkich uzgodnień oraz opinii związanych z MPZP. Plany uchwalone po 11.07.2003 r. czyli po wejściu w życie ustawy będą z całą pewnością zaskarżane do SA. Ciekawe, jakie będzie orzecznictwo NSA dotyczące wymogów stosowania art. 106 kpa. Dalsze wątpliwości, które wiążą się ze stosowaniem art. 106 kpa w toku uzgadniania projektu MPZP dotyczą tego, kto mógłby wnieść zażalenie w trybie art. 106 kpa na postanowienie organu uzgadniającego lub opiniującego plan. Należałoby się zastanowić na wstępie, czy wniesienie tego zażalenia przez organ sporządzający plan miejscowy pozostawałoby w sprzeczności z zasadami obowiązującymi przy wykładni art. 106 kpa.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)