To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Wykładnia językowa
Wobec specyfiki prawa wspólnotowego oraz mnogości wspólnotowych języków urzędowych wykładnia
językowa nie odgrywa tak zasadniczej roli, jak w przypadku interpretacji prawa krajowego. Znaczenia nabiera tu
wykładnia teleologiczna, aczkolwiek najwłaściwszą metodą wykładni wydaje się połączenie metody językowej i
celowościowej.
Należy pamiętać, że na UE składają się różne państwa, o różnych językach ojczystych, odmiennej tradycji
prawnej, a tym samym innym zwyczaju i językach prawniczych. Niemożliwe wydaje się przetłumaczenie pewnych
sformułowań tak, by brzmiały identycznie w różnych językach, a jednocześnie jednakowo w językach prawnych i
prawniczych. Zdarza się, że ten sam wyraz brzmiący właściwie identycznie w różnych językach, w rzeczywistości ma
jednak zupełnie inne znaczenie. Tu podczas tłumaczenia prawdopodobieństwo popełnienia błędu jest znaczne,
ponieważ identyfikując określony wyraz, który brzmi identycznie w różnych językach, poniekąd automatycznie
wstawiamy go w tłumaczonym tekście, nie zastanawiając się nad jego rzeczywistym brzmieniem, szczególnie dotyczy
to sytuacji, kiedy tłumacz nie jest prawnikiem i w języku potocznym wyraz oznacza to samo, a w języku prawnym czy
prawniczym coś innego.
Poza tym nawet w ramach jednego państwa istnieją również rozbieżności terminologiczne. Bardzo często
jedno pojęcie ma inne znaczenie w różnych dziedzinach.
Szeroko rozumiane acquis communautaire, na które składa się zarówno prawo pierwotne, jak i prawo
wtórne do niedawna tłumaczone było na 11 języków funkcjonujących w 15 państwach członkowskich. Rada, w
drodze rozporządzenia, uznała 11 oficjalnych języków państw członkowskich za języki urzędowe i robocze Unii
Europejskiej (czyli wszystkie oficjalne języki państw członkowskich).
Obecnie rozszerzenie Unii (1 maja 2004 roku) o 10 państw wzbogaciło katalog (z wyłączeniem Malty) o 9
nowych języków, które jednocześnie stały się językami urzędowymi Unii.
Wobec tego próby opierania się na wykładni językowej będą wymagały jeszcze większej skrupulatności. W
praktyce urzędnicy wspólnotowi posługują się głównie językiem angielskim, francuskim i niemieckim.
Warto zwrócić uwagę na fakt, że mimo bezwzględnej, formalnej równości języków procesowych w
postępowaniu przed ETS językiem roboczym jest de facto język francuski. Oznacza to, że debaty sędziów toczą
się po francusku, co może prowadzić do faworyzowania rozwiązań francuskiego systemu prawnego,
ponieważ najlepiej odpowiadają one terminologii tego języka.
Bardzo praktycznym rozwiązaniem jest nałożenie na sędziego, w którego ojczystym języku toczy się
(…)
…,
ponieważ najlepiej odpowiadają one terminologii tego języka.
Bardzo praktycznym rozwiązaniem jest nałożenie na sędziego, w którego ojczystym języku toczy się
postępowanie przed ETS, obowiązku czuwania nad właściwym zredagowaniem tekstu orzeczenia, co
minimalizuje błędy językowe, które mogą mieć znaczenie przy interpretacji przepisów.
Językiem postępowania przed ETS jest, zgodnie z art. 29 ust. 2 Regulaminu ETS, język wybrany przez
skarżącego lub język sądu wnoszącego o wydanie orzeczenia wstępnego na podstawie art. 234 TWE.
Szczególną rolę w ustaleniu rzeczywistego znaczenia przepisów prawa wspólnotowego odgrywa
wykładnia językowa, ale o charakterze porównawczym. Polega ona na porównywaniu dwóch lub więcej wersji
językowych tekstu prawnego celem jego prawidłowego odczytania, a tym samym zapewnienia…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)