To tylko jedna z 6 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Prawo gospodarcze i prawo pracy prof. zw. dr hab. Antoni Witosz
Wykład 6
Zawieranie umów
Umowa jest czynnością prawną, potrzebne są do niej 2 zgodne oświadczenia woli.
Rodzaje umów:
I. nazwana - każda umowa regulowana przez k.c.
nienazwana - treść umowy nie odpowiada żadnej z umów nazwanych ani nie zawiera żadnych ich elementów np. umowa leasingu, sponsoringu
mieszane - składa się ona z elementów różnych umów nazwanych np. umowy hotelowe - najmu, zlecenia, przechowania itp.
II.
jednostronnie zobowiązująca - dla jednej strony wynikają tylko prawa a dla drugiej tylko obowiązki np. darowizna
dwustronnie zobowiązująca - każda ze stron jest zarazem wierzycielem i dłużnikiem
III.
odpłatna - gdy obie strony odnoszą z niej korzyści i ponoszą ciężary (sprzedaż, najem, pożyczka)
nieodpłatna (darma) - gdy tylko jedna strona odnosi korzyść np. darowizna, pożyczka nieoprocentowana itp.)
IV.
konsensualna - dochodzi do skutku przez samo złożenie odpowiednich oświadczeń woli
realna - wymaga do zawarcia złożenia przez strony oświadczeń woli oraz wydania rzeczy
Sposoby zawierania umów (regulowane przez k.c.):
drogą rokowań
drogą oferty
drogą przetargu
W praktyce stosuje się także inne nieregulowane przez k.c. jak: punktacje, deklaracje intencji oraz aukcje i licytacja.
Rokowania - nie zostały zdefiniowane normatywnie:
Art. 72. k.c.[ Rokowania ]
Jeżeli strony prowadzą rokowania w celu zawarcia oznaczonej umowy, umowa zostaje zawarta, gdy strony dojdą do porozumienia co do wszystkich jej postanowień, które były przedmiotem rokowań.
Artykuł ten oznacza, że pojęcie rokowań odnosi się do jakiegoś wzajemnego oddziaływania na siebie (faktycznego). Jest więc różnica między rokowaniami a zaproszeniem do rokowań. Wzajemna relacja stron jest intencjonalnie skierowana na zawarcie oznaczonej umowy (a nie jakiejkolwiek umowy). Wzajemne oddziaływanie ma na celu rozwiązanie konfliktu co do indywidualnych interesów i oczekiwań stron, które zamierzają one zrealizować poprzez zawarcie danej umowy.
Mimo, że rokowania nie są wiążące to na rokujących ciążą powinności, których niewykonanie zrodzi odpowiedzialność. Strony winny sobie przekazywać wzajemne informacje stanowiące podstawę do podjęcia stanowczych decyzji o zawarciu umowy (obowiązuje lojalność między podmiotami). Strony powinny się informować co do skutków i przewidywanych skutków (następstw gospodarczych) danej umowy. Jeśli tego nie ma to jest tzw. „culpa in kontrahento” - wina w rokowaniach.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)