To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Zakres badań fonoskopijnych:
Badania te polegają na kompleksowych (wykorzystanie akustyki, fonetyki i językoznawstwa) analizach głosu i dźwięku. Zazwyczaj bezpośrednim przedmiotem tych badań jest zapis głosu i dźwięku utrwalony na nośnikach takich jak taśma magnetofonowa, taśma magnetowidu, płyta itp.. Bardzo wielu kryminalistyków (Błasikiewicz) utrzymuje, że głos człowieka jest tak indywidualny jak wzór jego linii papilarnych. Pogląd ten oparty jest na badaniach amerykańskiego uczonego L.G.Kersty, który stwierdził, że uzyskuje dokładność identyfikacyjną głosu w granicach od 90% do 99%.
Wbrew dość powszechnemu mniemaniu, zapisu na taśmie magnetofonowej nie da się tak sfałszować, aby fałszerstwa tego nie udało się wykryć badaniami fonoskopijnymi. W swej przeważającej części badania te polegają na uzyskaniu wizualnego obrazu głosu (np. na sonogramach) i analizie tego obrazu przy zastosowaniu technik komputerowych.
Problem oceny wartości diagnostycznej ekspertyzy fonoskopijnej jest jednak zagadnieniem bardzo złożonym, bowiem występuje tu kilka warstw zagadnień. Pierwsza warstwa dotyczy wartości diagnostycznej ekspertyzy fonoskopijnej jako takiej, to znaczy nie konkretnych badań, lecz wartości całego działu nauki kryminalistyki, jaki stanowi fonoskopia. Dział ten, stosunkowo młody, jest w nauce kryminalistyki oceniany wysoko, aczkolwiek nie jest uważany za zamknięty i aktualnie zdatny do stałego i jednoznacznego wydawania opinii zawsze kategorycznych w tym sensie, że na obecnym etapie badań fonoskopijnych, biegły z reguły może wydać opinię jednoznacznie i stale identyfikującą osobę na podstawie jej głosu utrwalonego na taśmie magnetofonowej. Wiele wskazuje na to, że jest to aktualnie możliwe tylko z większym lub mniejszym prawdopodobieństwem; do wyjątków zaś należą opinie identyfikujące na tej podstawie osobę w sposób kategoryczny (Czeczot, Tomaszewski). Składa się na to wiele przyczyn związanych tak z naszym obecnym stanem wiedzy, postępem w sferze aparaturowej, jak i jeszcze nie do końca zbadanymi właściwościami głosu ludzkiego. Nie bez znaczenia jest tu fakt, iż w świetle nauki kryminalistyki ogromne znaczenie posiada tzw. „zasada 3 N", która wymaga, aby materiał poddany badaniom miał charakter niezmienny, nieusuwalny i niepowtarzalny. Natomiast Ch. Koristka stwierdzając, iż stałość parametrów odnoszących się do właściwości głosu ludzkiego jest problematyczna, wskazuje na następujące determinanty wpływające na zmienność tych parametrów:
postępujący wiek człowieka,
różne jego nastawienia emocjonalne,
zmiany anatomiczne w wyniku schorzeń lub zaburzeń hormonalnych,
kontekst towarzyszący wypowiadanej treści,
zamierzone zmiany głosu,
użycie alkoholu i lekarstw,
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)