Ustrój Hiszpanii.
Konstytucja Konstytucja Hiszpanii uchwalona została dnia 31 października 1978 roku przez Nowe Kortezy. 6 grudnia 1978 roku w ogólnonarodowym referendum konstytucja została zatwierdzona i w tym samym roku dnia 27 grudnia podpisana przez króla. Jej uchwalenie było możliwe dzięki demokratycznym przemianom, zapoczątkowanym po śmierci generała Franco uchwaleniem Ustawy na rzecz reformy organicznej, przewidującej głosowanie powszechne do parlamentu i odrzucającej zasadę reprezentacji organicznej. Konstytucja ustanawia gwarancje demokracji politycznej oraz system rządów parlamentarno-gabinetowych. Ustrójvterytorialny Hiszpania jest zdecentralizowanym państwem unitarnym. Oznacza to podział na wspólnoty (regiony) autonomiczne, każda z własnym statutem, parlamentem oraz rządem. Projekt statutu regionu jest zatwierdzany uchwałą organiczną przez Kortezy Generalne, wszystkie normy prawne stanowione przez region i państwo mają odniesienie do konstytucji i statutu (tzw. blok konstytucyjny). Podstawową kompetencją regionu są kompetencje ustawodawcze w granicach przewidzianych konstytucją, poza tym możliwość oddziaływania na władzę centralną dają prawa: mianowania senatorów, inicjatywy ustawodawczej, udziału w tworzeniu planów centralnych oraz inicjatywy rewizji konstytucyjnej. W strukturze wspólnoty autonomicznej działa także sąd najwyższy orzekający w prawie wszystkich sprawach, od którego decyzji przysługuje odwołanie do Sądu Najwyższego w Hiszpanii. Schemat strukturalny organów stanowiących i wykonawczych jest regulowany w we wspomnianych wcześniej statutach. Władzę wykonawczą skupia w swoich rękach Przewodniczący Regionu stojący na czele Rady Wykonawczej, będącej ciałem o funkcjach doradczych. Do zadań przewodniczącego należy: realizacja polityki zgromadzenia, sprawowanie bezpośredniego zwierzchnictwa nad służbami regionalnymi, ponosi on także odpowiedzialność polityczną przed zgromadzeniem. Kierownictwo nad administracją państwową w regionie oraz kontrolę nad jej współdziałaniem z administracją autonomii sprawuje przedstawiciel rządu określany mianem delegata rządu. Podział na 17 regionów autonomicznych skupiających 50 prowincji opiera się na uwarunkowaniach historycznych i narodowościowych, odrębności kulturowe niektórych wspólnot autonomicznych są na tyle silne, że stanowią źródło tendencji separatystycznych (Baskonia). Oprócz Basków znaczną odrębność językową i etniczną zachowali Katalończycy, Galicyjczycy oraz Andaluzyjczycy. Trzeba w tym miejscu zaznaczyć, że prawo narodowości i regionów do autonomii nie jest tożsame z suwerennością - generalna zasada konstytucji zakłada niepodzielność narodu hiszpańskiego. System partyjny. W Hiszpanii istnieje system wielopartyjny. Główne partie polityczne to: Hiszpańska Socjalistyczna Partia Robotnicza (PSOE) - powstała w maju 1879 roku, ma charakter socjaldemokratyczny Partia Ludowa (PP) - utworzona w październiku 1976 roku przez byłych polityków frankistowskich, partia centroprawicowa, ma charakter konserwatywno-liberalny. Zjednoczona Lewica - lewicowa koalicja wyborcza utworzona w kwietniu 1986 roku, w jej skład wchodzą m.in. Komunistyczna Partia Hiszpanii (PCE) i Partia Akcji Socjalistycznej. Oprócz wymienionych ugrupowań istotne znaczenie odgrywają partie regionalne takie, jak: Konwergencja i Unia (CiU) - partia działająca w Katalonii, Baskijska Partia Nacjonalistyczna (PNV), Batasuna - baskijska partia jednościowa o tendencjach radykalnych, posiadająca powiązania z organizacją terrorystyczną ETA (obecnie toczy się proces jej delegalizacji), Baskijska Lewica (EE - Euskadiko Ezkerra), Solidarność Baskijska (EA - Eusko Alkartasuna), Koalicja Kanaryjska (CC), Republikańska Lewica Katalonii (ERC), Partia Regionalna Aragonii (PAR), Unia Walencji (UV), Galicyjski Blok Nacjonalistyczny (BNG) oraz mające w ostatnich latach mniejsze poparcie partie centroprawicowe: Unia Centrum Demokratycznego (UCD) i Centrum Demokratyczno-Społeczne (CDS).
(…)
… fakultatywnego wotum zaufania. Aby je uzyskać musi on otrzymać zwykłą większość głosów. Jeżeli jednak go nie uzyska, to wówczas nie musi się podawać do dymisji, gdyż nie jest ono wiążące. W przypadku konstruktywnego wotum nieufności potrzebna jest bezwzględna większość głosów. Władza ustawodawcza Parlament - Kortezy Generalne (Las Cortes Generales) składa się z dwu izb: Kongresu Deputowanych (Congreso de los…
… większością bezwzględną ogólnej liczby senatorów). Kongres odrzuca veto większością bezwzględnej ogólnej liczby deputowanych lub w razie nieosiągnięcia tej większości - po upływie 2 miesięcy - zwykłą większością głosów, następnie w terminie 15 dni od uchwalenia ustawy król sankcjonuje, promulguje i poleca ogłoszenie ustawy. Przeciwko ustawom prawnie ogłoszonym przysługuje w terminie 3 miesięcy od publikacji…
…. Poza wymienionymi wcześniej kompetencjami, parlament powołuje także: Obrońcę Ludu (ombudsman, defensor del pueblo) na 5 letnią kadencję, który jest organem właściwym do rozpatrywania skarg obywateli na funkcjonowanie aparatu administracyjnego, oraz radców Trybunału Obrachunkowego na 9 lat. Władza sądownicza W Hiszpanii występuje rozbudowany system sądowy, najwyższą jego instancją jest Trybunał Najwyższy, organem…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)