Wykład - Tryb mianowania szefów misji

Tryb mianowania szefów misji:
- monarchie monarcha odpowiedzialny za prawo bierne i czynne legacji
- republika wenecka senat
- USA konstytucja 17 IX 1787 r., prezydent za radą i zgodą senatu
- w Polsce:
a) za czasów wolnych elekcji - stopniowe ograniczanie kompetencji króla
b) czasy Henryka - król za radą i zgodą senatorów, a także ministrów rezydentów
c) Stanisław A. Poniatowski - król powoływał posłów tylko z wyroków sejmowych
d) 1794 r. Rada Najwyższa Narodowa - król nie ma już kompetencji w tym zakresie, ma je Wydział Interesów Zagranicznych
Agrement - pytanie o zgodę.
- zgodnie ze zwyczajami posła można było nie przyjąć.
- zgodę wyrażało ciało przyjmujące, najczęściej władca
- ważny powód odmowy - animozje personalne
- zapytanie, czy osoba będzie mile widziana
- wymóg konsultacji wyłącznie w stosunkach między Stolicą Apostolską, a Cesarzem i Królem Francji
- władca miał obowiązek przyjąć poselstwo nadzwyczajne ad hoc do konkretnego zadania, wobec pozostałych nie było takiego obowiązku
- papież sporządzał listę potencjalnych nuncjuszy, akredytowanych przy Cesarzu i Królu Francji, oni określali tych, których odrzucali. Lista wracała do papieża - najwyższy na liście, nieskreślony, zostawał nuncjuszem. Była to praktyka jednostronna. W co wyposażony był poseł?
- pełnomocnictwa - plenipotencje (wystawiane były przez władcę wysyłające z kontrasygnatą marszałka lub kanclerza)
- instrukcje - wyjaśnienia (adresowane do władcy przyjmującego)
- listy uwierzytelniające - listy kredencyjne, kredensy (zawierały poza inwokacją prośbę oraz formułę by posłów traktowano jak samego władcę. Było to kurtuazyjne pismo, bez wartości merytorycznych). Bajaz II jako pierwszy ograniczył liczbę wymaganych dokumentów tylko do listów uwierzytelniających. - listy polecające (wola wysyłającego, adresowane do władcy państwa przyjmującego, obligatoryjnie dołączane do listów uwierzytelniających)
- salwa gwardie - glejt (wymagane w przypadku tranzytu, gdy na terenie państwa przejazdu toczyła się wojna)
- paszporty - prośba o pomoc prośba do mieszkańców państw, które przemierzał poseł, by udzielali mu pomocy
na terenie państwa wysyłającego - żądanie do obywateli by pomagali posłowi
Tadeusz Burzyński - poseł polski w Londynie w 1770 r.
Brewe, a bulla (dekret papieski, a pełnomocnictwo):
BREWE:
- łac. list, streszczenie
- mniej uroczyste
- zapowiada nuncjusza
... zobacz całą notatkę