SYTUACJA POLITYCZNA PANUJĄCA W ZSRR PODCZAS RZĄDÓW GORBACZOWA („GLASNOST, ROZPAD PAŃSTWA)
W marcu 1985 r. Na stanowisku sekretarza generalnego KPZR został wybrany Michaił Gorbaczow. Nowy przywódca ( ur. W 1931 r. ) był o pokolenie młodszy od poprzedników , niemniej o jego wyborze zadecydowało poparcie stalinowców i neostalinowców; Andreja Gromyki( MSZ ), Wiktora Czebrikowa (KGB) i szefa kadr KC PZPR Jegora Ligaczowa. Gorbaczow zdawał sobie sprawę, że kraj wymaga reform. Komunistyczne imperium nie było w stanie prowadzić skutecznie wyścigu zbrojeń z USA. Niedowładu gospodarki, patologii trapiącej społeczeństwo w różnych dziedzinach i degradacji środowiska naturalnego nie można było dłużej ignorować. Plany Gorbaczowa zawierały sporo sprzeczności i zwykłych niekonsekwencji, z których na czoło wysuwała się chęć uzdrowienia imperium w imię norm leninowskich. Bez naruszania stalinowskich podstaw ustrojowych. Gorbaczow przedstawił swoją wizję zmian na plenach KC KPZR w kwietniu i październiku 1985 r. Wówczas po raz pierwszy padły historyczne, jak się okazało , brzemienne w następstwa hasła przebudowy (pierestrojka), jawności (głasnost) i przyspieszenia (uskrojenije). Po objęciu władzy Gorbaczow szybko rozpoczął wymianę starych kadr. Z Biura Politycznego usunął przegranych pretendentów do najwyższych stanowisk. Swym rówieśnikom; ludziom, których początki kariery przypadły na chruszczowską odwilż, powierzył kluczowe funkcje. Premierem został Nikołaj Ryżkow, ministrem spraw zagranicznych Edward Szewardnadze, szefem zaś wydziału ideologicznego Kc prof. Aleksander Jakowlew, który okazał się intelektualnym motorem pierestrojki i głasnosti. Za sprawą nowego szefa partii do Biura Politycznego trafił konserwatywny w wielu kwestiach Jegor Ligaczow. Andrej Gromyko odszedł na honorowe stanowisko przewodniczącego Rady Najwyższej ZSRR. Zmiany kadrowe w największym stopniu objęły średni szczebel rządzącego aparatu (kraje, obwody, rejony). W 1988 r. Zaledwie 19,7 % sekretarzy szczebla regionalnego wywodziło się jeszcze z epoki zastoju. Gorbaczow dokonał więc wymiany rdzenia radzieckiej nomenklatury, zapewniając sobie przynajmniej doraźne poparcie nowo mianowanych. ,,Zmiana warty; prowadziła do odsunięcia konserwatywnych funkcjonariuszy partyjnych, powiązanych początkami kariery z okresem stalinowskiej wielkiej czystki. Odchodzili w przeszłość nie tylko wychowani w stalinizmie starcy; aprobujący go i wspierający własnym działaniem; odchodził również w przeszłość skrajnie dogmatyczny typ rządów, sprowadzający się w polityce wewnętrznej do uporczywego trwania przy status kwo . Nowi sternicy ZSRR mieli zdecydowanie pragmatyczne podejście. Zmiany we władzach pociągnęły za sobą konsekwencje. XXVII zjazd KPZR ( luty; marzec 1986 r) zatwierdził program podwojenia dochodu narodowego do roku 2000. Jego rezolucje mówiły o realnej możliwości zwycięstwa socjalizmu i nieuchronnym rozkładzie kapitalizmu. W zakresie pobudzenia gospodarki spotkały jednak Gorbaczowa same niepowodzenia. Podzielił on los tych, którzy chcieli ją usprawnić, nie rezygnując z centralnego zarządzania. Nawet w warunkach permanentnego kryzysu ( od roku 1988 ) sekretarz generalny nie godził się na reformy rynkowe. Wprowadzone plany antykryzysowe były jedynie formą kuracji nie naruszającej chorego systemu. Wbrew intencjom Gorbaczowa od samego początku do pogłębienia kryzysu przyczyniła się głasnost. Społeczeństwo, uświadomiwszy sobie rozmiar zapaści cywilizacyjnej, zakłamania, nadużyć, malwersacji i marnotrawstwa, doszczętnie straciło zapał do następnego zrywu i fałszywych nadziei, jakich wymagała kolejna przebudowa.
(…)
… w Rapallo daleko wykracza poza sfery wskazane w jego treści. Umożliwiał on Niemcom m.in. obchodzenie niektórych klauzul rozbrojeniowych traktatu wersalskiego. 11 sierpnia 1922 r. podpisane zastało tymczasowe porozumienie o współpracy Reichswehry z Armią Czerwoną, a 24 kwietnia 1926 r. zawarto nowy niemiecko-radziecki traktat o wzajemnej neutralności i współpracy.
Traktat w Locarno
Lokarneńskie traktaty…
… ). Jeżeli chodzi o działania na arenie międzynarodowej, to doprowadził ,Gorbaczow do zawarcia porozumienia o wycofaniu wojsk radzieckich z Afganistanu, który stał się dla tego supermocarstwa ,, drugim Wietnamem; . Z kolei jesienią 1989 r. Gorbaczow w praktyce zgodził się na upadek rządów proradzieckich w krajach satelickich. W listopadzie 1989 r. Nie zareagował na upadek muru berlińskiego, a w 1990 r. Wyraził…
… stan wyjątkowy. Symbolicznym punktem oporu stał się budynek parlamentu, w którym schronił się Borys Jelcyn i jego najbliżsi współpracownicy, m. In. Aleksander Ruckoj. Źle przygotowany zamach załamał się po trzech dniach. M. Gorbaczow powrócił od Moskwy, gdzie rozpoczęła się walka o władzę między nim a Jelcynem. Pucz ,, grupy Janajewa” przyspieszył rozpad ZSRR. Ukraina i Białoruś ogłosiły…
….
Konferencje roztrzygneły kwestie ekonomiczne (odszkodowania wojenne), kwestie terytorialne (ustalenie granic panstw pokonanych oraz nowo powstałych i podział terenów kolonialnych) a także kwestie polityczne: zapewnienia na przyszłość trwałego pokoju- miała nad tym czuwać nowo powstała organizacja-Liga Narodow; zapewnienie bezpieczeństwa mniejszościom narodowycm (traktat wersalski wprowadził system…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)