To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Święte przymierze jako protorganizacja międzynarodowa: geneza działalność rozpad.
Głównym twórcą Świętego Przymierza był Aleksander I działający pod wpływem von Krudener jak i myśli Franza Baadera, uważając iż dla ugruntowania ładu wiedeńskiego potrzeba sojuszu mocarstw opartego nie tylko na interesach ale także ideologicznym spoiwie.
Akt podpisały Austria, Prusy i Rosja 26 IX 1815 w Paryżu, a później wszystkie państwa europejskie z wyjątkiem Turcji, Szwajcarii P Kościelnego i Anglii choć ta ostatnia brała udział w jego pracach. Przepojony religijną frazeologią akt zapowiadał współdziałanie monarchów i rządzenie poddanymi w zgodzie z Pismem Świętym jak i szczególną wieź braterską łączącą dynastie panujących.
Organizacja nie posiadała stałych instytucji, mimo prób Aleksandra I sformalizowania jej działalności. Działał w niej przede wszystkim Metternich (z powodu słabości wewnętrznej Austrii), Aleksander I, i Canning. Jedynym przejawem działalności były zwoływane co jakiś czas konferencje. Dążono do utrzymania statusu quo, równowagi sił i wsparcia legitymizmu monarchów.
Warto zaznaczyć, że faktycznym sojuszem było Czwórprzymierze (20 XI 1815) odnawiające traktat z Chaumont pomiędzy austr., prus., ros., ang.
Akwizgran (XI 1818) - decyzja o zaprzestaniu wojskowej okupacji Francji.
- powrót Francji do grona Mocarstw Europejskich
- protokół dyplomatyczny regulujący rangę ministrów- rezydentów.
Karlsbad (6-31 VII 1819) kongres państw niemieckich, z powodu zabójstwa ros. agenta Kotzebue przez członak Burschenschaftu - organizacji młodzieży Studenckiej przeciwnej ówczesnemu porządkowi
- ustalenie zasad współpracy tajnej policji, cenzury, interwencji
Opawa (23 X 1820 -24XII) - oficjalne uznanie zasady ingerencji w kontekście rewolucji w Lublana (1-12 V 1821) Hiszpanii i niepokojów we Włoszech (stłumioną przez Austrie)
- odmowa poparcia przez cara powstania greckiego (usunięcie
Ypsilantisa z armii)
Werona (X-14 XII 1822) - decyzja o interwencji francuskiej w Hiszpanii w celu przywró -
cenia Ferdynanda VII na tron. Z powodu zaciętej postawy Anglii która zdecydowanie odrzucała wszelkie propozycje interwencji, zwłaszcza w Ameryce Łacińskiej, ale także w Europie, po 1822 nie zwoływano kongresów, a jedynie spotkania regionalne.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)