USTAWA
z dnia 17 grudnia 1998 r.
o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej
poza granicami państwa
Art. 2.
W rozumieniu ustawy:
1) użycie Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa
oznacza obecność jednostek wojskowych poza granicami państwa w celu
udziału w:
a) konflikcie zbrojnym lub dla wzmocnienia sił państwa albo państw sojuszniczych,
b) misji pokojowej,
c) akcji zapobieżenia aktom terroryzmu lub ich skutkom,
2) pobyt Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa
oznacza obecność jednostek wojskowych poza granicami państwa w celu
udziału w:
a) szkoleniach i ćwiczeniach wojskowych,
b) akcjach ratowniczych, poszukiwawczych lub humanitarnych; przepisu
tego nie stosuje się do akcji ratowniczych regulowanych przepisami o
ratownictwie na morzu,
c) przedsięwzięciach reprezentacyjnych.
Art. 3.
1. O użyciu jednostek wojskowych poza granicami państwa postanawia Prezydent
Rzeczypospolitej Polskiej, na wniosek:
1) Rady Ministrów - w sytuacjach określonych w art. 2 pkt 1 lit. a) i b),
2) Prezesa Rady Ministrów - w sytuacjach określonych w art. 2 pkt 1 lit. c).
2. O podjętym postanowieniu Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej niezwłocznie informuje
Marszałków Sejmu i Senatu.
Art. 4.
1. O pobycie jednostek wojskowych poza granicami państwa decyzje podejmuje:
1) Rada Ministrów - w sytuacjach określonych w art. 2 pkt 2 lit. a), jeżeli środki
na udział w szkoleniach i ćwiczeniach nie zostały uwzględnione w
budżetach właściwych ministerstw,
2) minister właściwy do spraw obrony narodowej albo minister właściwy do
spraw wewnętrznych - w sytuacjach określonych w art. 2 pkt 2 w stosunku
do podległych albo podporządkowanych mu jednostek.
2. O podjęciu decyzji o pobycie jednostek wojskowych poza granicami państwa,
Prezes Rady Ministrów powiadamia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)