Rys historyczny powstania kryminalistyki
Przełom XIX i XX był okresem wielu przemian gospodarczych i społecznych. Powstanie ówczesnych ośrodków przemysłowych oraz rozwój wielkich miast spowodowało na niespotykaną, do tamtych lat skalę, olbrzymią falę migracji ludności ze wsi do miast. Ludzie poszukiwali nowych szans na lepsze, wygodniejsze życie. Przyjeżdżali do miast i podejmowali pracę w przemyśle. Powstawanie nowoczesnego społeczeństwa w wielu krajach europejskich miało także negatywne konsekwencje. Należała do nich narastająca anonimowość życia ludzi i ich alienacja społeczna. Zjawiska te przyczyniły się do niespotykanego w tamtych czasach wzrostu przestępczości i katastrofalnego obniżenia poziomu bezpieczeństwa. Ponadto okresowe załamywania się nowego systemu generowało powstanie kryzysów gospodarczych, powodujących bezrobocie i wzrost liczby ludzi bezdomnych.
Narastały napięcia psychiczne ludzi, stresy, frustracja i poczucie zagubienia w nowym, nieznanym im świecie. Ówczesne formacje utrzymania bezpieczeństwa i porządku społecznego wielu państw, szczególnie w zachodniej Europie, wobec ciągłego wzrostu przestępczości stawały się bezradne. Istotnym powodem takiego stanu były także liczne przejawy humanizacji życia w tym okresie, jak wprowadzenie w wielu państwach znaczących zmian kodyfikacji prawnych. Wyeliminowały one między innymi tortury w procesie karnym i wprowadziły szeroką skalę ochrony praw jednostki. Zubożenie policji o takie środki, w znacznym stopniu wpływające na uzyskiwanie znaczących wyników w prowadzonych postępowaniach, stworzyły pilną konieczność znalezienia nowych środków zwalczania przestępczości, a w szczególności środków, które byłyby pomocne do wykrywania sprawców przestępstw oraz udowadnianie im winy.
Przestępstwem wówczas jak pisze E. Locard było czynienie tego, czego zabraniało prawo, mające na celu utrzymywanie porządku społecznego i spokoju publicznego, albo też nie czynienie tego, co ono nakazuje. Zatem być przestępcą, znaczyło nie być posłusznym prawu.
Z pomocą aparatowi ścigania przyszła, równie szybko rozwijająca się wówczas nauka, technika i rozwój wiedzy, stosującej wyspecjalizowane metody poznania. W ostatnim dziesięcioleciu XIX wieku, kiedy upowszechniono wyniki prac trzech ludzi:
- Alfonsa Bertollona, twórcę antropometrii kryminalnej i innych technik identyfikacyjnych,
- Frances Galton, twórcę systemu identyfikacji daktyloskopijnej autora książki „Finger Prints” (1892)
- Hansa Grossa, austriackiego sędziego śledczego, autora książki uznawanej za podstawowe dzieło z zakresu kryminalistyki „Podręcznik sędziego śledczego jako system kryminalistyki” (1893), uważanego za ojca kryminalistyki,
(…)
… autora książki „Finger Prints” (1892)
- Hansa Grossa, austriackiego sędziego śledczego, autora książki uznawanej za podstawowe dzieło z zakresu kryminalistyki „Podręcznik sędziego śledczego jako system kryminalistyki” (1893), uważanego za ojca kryminalistyki,
zaczęto mówić o powstaniu nauki nazwanej kryminalistyką. Skorzystała ona głównie z dorobku naukowego medycyny sądowej, nauk przyrodniczych i chemii. Nie bez znaczenia okazał się także dorobek kilku dziedzin technicznych, w tym produkcji broni palnej i przemysłu włókienniczego. To właśnie te nauki dostarczyły nowoczesnej metodyki wykrywania przestępstw oraz badania i naukowego wykorzystywania dowodów rzeczowych. Dostarczyły one ponadto niezawodnych metod identyfikacji człowieka, nowoczesnej klasyfikacji i rejestracji daktyloskopijnej, metod…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)