Rozwój nauki prawa międzynarodowego w XV-XVII w.
Czasy nowożytne XVI - XVIII w. 1555 r. - kongres augsburski, narodziny międzynarodowej ochrony praw człowieka, wolność religii quius regio, eius religio Kształtuje się reguła, że państwa powinny mieć równy status. 1648 r. - kongres westfalski, pokoje w Osnabruck i Munster, początek ery państw suwerennych. Proklamowano suwerenność 300 państw niemieckich, uznanie niepodległości Szwajcarii, Holandii (miały stworzyć luźną konfederację pod władza papieża ), sprawy wolności żeglugi 1713 r. - traktat z Utrechtu proklamował zasadę równowagi politycznej umowy kapitulacyjne - pojawiły się pod koniec średniowiecza 1535 do XIX w. ; dot. wyłączenia spod kompetencji władców miejscowych cudzoziemców przebywających na terytoriach obcych państw. umożliwiało to działalność konsulatów. Reguły ceremoniału dyplomatycznego: nietykalność poselska ogólnie akceptowana. Wielka Hanza - nad Bałtykiem i Morzem Północnym - jej reguły wykorzystywano przy tworzeniu organizacji międzynarodowych
Wystąpienia przedstawicieli nauki: Hugo Grocjusz "Wolność mórz", "O prawie wojny i pokoju" 1625 r.; zwolennik koncepcji prawa naturalnego, ale uważał, że istnieje prawo pozytywne (prawo cywilne).
Za źródło prawa międzynarodowego (ius gentium czyli prawa narodów) Grocjusz uznał zwyczaj i praktykę, wypływające z prawa natury oraz umowy. Prawo międzynarodowe powinno się jego zdaniem opierać na zasadach racjonalizmu i humanizmu. Ojciec nauki prawa międzynarodowego publicznego.
Naturaliści: Samuel Puffendorf, Jan Christian Wolf, Emelin de Watte (studium dotyczące prawa międzynarodowego).
Pozytywiści: Fryderyk Martens (zbiór traktatów), Korneliusz Burkenscheck.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)